هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر روزه داری توام با فعالیت بدنی ایروبیک بر آمادگی جسمانی وابسته به سلامت و غلظت های انسولین و لپتین پلاسما بود. بدین منظور 19 نفر از بانوان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک با میانگین سنی 89/9 ±68/29سال به صورت داوطلب به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند.گروه اول که هم در ماه رمضان روزه می گرفتند و هم در کلاس ایروبیک شرکت می کردند (9نفر) و گروه دوم که روزه می گرفتند اما به ایروبیک نمی پرداختند (10نفر). نمونه های خونی آزمودنی ها (پنج سی سی از سیاهرگ بازویی)، سه روز قبل از ماه رمضان پس از 12 ساعت ناشتایی به منظور اندازه گیری مقادیر لپتین، انسولین و قند خون گرفته شد. برای تعیین آمادگی جسمانی وابسته به سلامت فاکتورهای ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه امپدانس متری، توان هوازی با آزمون بروس، قدرت عضلانی با دستگاه دینامومتر، استقامت موضعی با انجام آزمون های دراز و نشست و شنای سوئدی ویژه بانوان، انعطاف پذیری با استفاده از جعبه انعطاف پذیری، اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t همبسته و t مستقل و سطح معنی داری 5 % نشان داد که بین دو گروه اختلاف معنی داری در لپتین، انسولین و قند خون قبل و بعد از ماه رمضان وجود نداشت اما در میان فاکتورهای آمادگی جسمانی مشخص شد که میانگین دو گروه در متغیر درازونشست(05/0 ? p) تفاوت معنی داری دارد و در بین سایر فاکتور ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.در مطالعه تغییرات درون گروهی در گروه اول مشخص شد که قند خون ناشتا از73/6± 83/84 به 43/5 ± 33/95 mg/dl افزایش معنی-دار و انسولین از97/3 ± 31/12 به 78/2 ± 25/4 uiu/mil کاهش معنی داریافت و در میان فاکتور های آمادگی جسمانی، انعطاف پذیری و شنای سوئدی تفاوت معنی داری را نشان دادند و در بین سایر متغیرها تفاوت معنی-داری مشاهده نشد. درگروه دوم قند خون ناشتا از 53/3 ± 88 به 06/9 ± 66/94 mg/dl و لپتین از96/11 ± 02/35 به 59/12±35/ 19ng/ml تغییر معنی دار یافتند و در میان فاکتور های آمادگی جسمانی تنها شنا سوئدی تفاوت معنی داری داشت و در بین سایر متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در مجموع، نتایج تحقیق بیانگر آن است که روزه داری توام با فعالیت بدنی ایروبیک باعث افزایش معنی دار در متغیر درازونشست از میان فاکتورهای آمادگی جسمانی شد و در مقادیر لپتین، انسولین و قند خون تفاوت معنی داری مشاهده نشد و نتایج نشان داد که فعالیت بدنی حین روزه داری تأثیر منفی بر عملکرد ندارد.