برخی عقیده دارند که با کم رنگ و یا حتی ناپدید شدن تضاد میان کار و سرمایه، به پایان تاریخ رسیده ایم و جهانی مسطح پیش روی ماست. در مقابل دیگرانی هستند که باور دارند آزادی و جامعه ی انسانی ناب، همچنان در حال آمدن است و این دقیقه از تاریخ، تنها لحظه ای در این آمدن و رسیدن است. آنتونی نگری و مایکل هارت از این جمله اند. آن ها با بیان این نکته که سرمایه امروزه باید ابژه ی نقد باشد، به نظریه پردازی همت گماشته اند. آن ها علیرغم پای بندی به سنت مارکسیستی، سعی در گسترش افق مفهومی خود نموده و درکی متفاوت از وضعیت فعلی ارائه نموده اند. اعتقاد به این که سرمایه امروز اقدام به تابع سازی واقعی کرده و به گونه ای شکل زیستی- سیاسی ما را تولید می کند به عنوان تز آن ها محسوب می شود و مالتیتود (انبوه خلق)، به عنوان سوژه های تغییر در این وضعیت به عنوان آنتی تز آن ها. ما در این پایان نامه به تأسی از اندیشه های آن ها به تحلیل این موقعیت تاریخی اقدام نموده ایم و سعی کرده ایم اثبات کنیم که انبوه خلق، به جای طبقه ی کارگر سنتی، مهمترین نقش را در آنتاگونیسم فعلی دارد.