در چند دهه گذشته تحقیقات زیادی توسط پژوهشگران مطالعات ترجمه در ایران در زمینه ترجمه چند رسانه ای صورت نگرفته است. این بی توجهی از سوی پژوهشگران مطالعات ترجمه به این نوع از ترجمه که شامل دوبله، زیر نویس کردن و صدا گذاری می شود، موجب ارائه ترجمه هایی سطحی و ذهنی در این حوزه شده است که فاقد چارچوبی مشخص می باشند. نتیجه چنین امری ارائه و به کارگیری راهبردهایی نامنسجم و پراکنده در این حوزه بوده است. از همین روی، در این رساله تلاش شده است تا چارچوبی برای تسهیل زیرنویس سازی ارائه شود. در بررسی حاضر از پیکره ای موازی و قابل مقایسه ی انگلیسی که از انیمیشن ها استخراج شده است و نیز از پنج زیر نویس فارسی این انیمیشن ها استفاده شده است. به بیان دیگر از ترجمه های این زیرنویس ها در این بررسی به عنوان معیاری برای ارزیابی طبیعی بودن محصول نهایی استفاده شده است. چهارچوبی که در این رساله به کار گرفته شده است دوازده رویه تغییری است که توسط برمن (1985) پیشنهاد شده است. در این نوشتار این دوازده رویه تغییر با استفاده از روش های کمی و کیفی با دقت نسبتاً بالایی در زیرنویس ها و نسخه مبداء آنها شناسایی شد. در این بررسی رویه های را که بیشرین بسامد را در پنج انیمیشن داشتند مشخص شد. به طور کلی نتایج این تحقیق راه را برای انتخاب استراتژی مناسبی برای زیرنویس کنندگانی که در پی رسیدن به زیرنویس های طبیعی اند هموار می سازد.

اراضی گسترده ای در مناطق خشک و نیمه خشک و کم باران جهان تحت تأثیر پیامد های تخریب اراضی ناشی از عوامل طبیعی و فعالیت های کشاورزی و بهره برداری بی رویه از زمین قرارگرفته و به سرزمین های بی حاصل و بیابانی تبدیل شده اند. در ایران نیز به دلیل قرارگیری بخش های گسترده ای از آن در منطقه خشک و نیمه خشک، مدیریت منابع آب و فعالیت های کشاورزی ازجمله روش های نادرست آبیاری و مدیریت اراضی می تواند به طور گسترده ای تخریب سرزمین و بیابان زایی را باعث شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط مدیریت منابع آب کشاورزی و بیابان زایی در دشت پریشان است. برای این منظور ابتدا به بررسی و پایش کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی در ارتباط با خشک سالی پرداخته شد و سپس با استفاده از مدل imdpa و انتخاب معیارها و شاخص هایی که به مدیریت منابع آب ارتباط دارند؛ به بررسی شدت بیابان زایی در منطقه پرداخته شد و درنهایت با مدل برنامه ریزی خطی در بسته نرم افزاری لینگو به بررسی، بهینه سازی و برنامه ریزی مدیریت منابع آب کشاورزی تحت سه سناریوی بهینه سازی الگوی کشت در وضع موجود، افزایش راندمان آبیاری منطقه و بستن چاه های غیرمجاز کشاورزی پرداخته شد. نتایج حاصل از بررسی شدت بیابان زایی موید آن است که وضعیت بیابان زایی در منطقه متوسط و معیارهای اقلیم، منابع آب و کشاورزی هرکدام با ارزش عددی 21/2، 74/1 و 61/1 در بیابان زایی موثر است و شاخص های افت سالانه آب زیرزمینی (49/3)، استمرار خشک سالی (4/3) و هدایت الکتریکی آب زیرزمینی (91/2) بیشترین تأثیر را در بیابان زایی داشته اند. نتایج حاصل از بهینه سازی و برنامه ریزی الگوی کشت بهینه در وضع موجود علیرغم استفاده از تمام سطح کشاورزی میزان سود حاصله را افزایش و میزان مصرف آب را کاهش داده است. نتایج سناریوهای افزایش راندمان آبیاری و بستن چاه های کشاورزی ضمن افزایش میزان سود حاصله و کاهش مصرف آب الگوی کاشت سیب زمینی و سبزیجات برگی رانشان داد. نتایج حاصله از بررسی وضعیت بیابان زایی و بررسی مدیریت منابع حاکی از آن است که علاوه بر تأثیرات اقلیمی، مدیریت منابع آب کشاورزی در گذشته و حال بر بیابان زایی منطقه تأثیر بسزایی داشته است که باید با ارائه راهکارهای مدیریتی و الگوی کشت بهینه به کنترل این پدیده در دشت پریشان پرداخته شود.