افزایش روزافزون جمعیت و به تبع آن نیاز آبی جوامع انسانی باعث گردیده تا برداشت آب از منابع آب های سطحی و طرح های سد سازی رو به فزونی باشد. حفظ حداقل نیاز آبی رودخانه ها در پایین دست طرح های سد سازی یکی از مهم ترین ضرورت های توسعه در امور سدسازی است. در این میان گاهی نیاز آبی محیط زیست به طور مناسب تأمین نگردیده و مشکلات زیست محیطی را به همراه داشته است و در شرایطی هم میزان آب رهاشده در پایین دست سدها بیشتر از حد مورد نیاز بوده و به معنای غیراقتصادی شدن این طرح ها شده است. در این پژوهش به موضوع برآورد جریان زیست محیطی و ارزیابی و نقد روش های برآورد زیست محیطی ارائه شده موجود و سوابق مطالعاتی پرداخته گردیده است. به منظور نشان دادن روش مناسب برای رودخانه های کشور نیاز زیست-محیطی دو سد بلوبین و مراش در استان زنجان با روش های مختلف برآورد شده است و نتایج روش های مختلف باهم مقایسه شده است. نتایج حاصله نشان می دهد روش مونتانا که تنها با اعمال ضرایب دبی ماهانه نیاز آبی محیط زیست را برآورد می نماید، روش چندان مناسبی نبوده و بهتر است جهت تعیین حداقل نیاز آبی مورد نیاز رودخانه ها از روش همه جانبه و ترکیبی که با استفاده از اطلاعات اکولوژیکی، لیمنولوژیکی و ترکیب آن با اطلاعات کیفیت آب رودخانه انجام می پذیرد، استفاده نمود.