اهمیت بررسی موافقتنامه های تجاری دوجانبه و منطقه ای با شرط حمایت از موازین حقوق بشر بدین قرار می باشد.اعطای امتیازات اقتصادی واجتماعی،مانند توسعه ی اقتصادی ، دسترسی آسان به بازارهای منطقه ای و ارتقاء معیارهای اجتماعی.این امر درقبال پایبندی کشورها نسبت به رعایت موازین حقوق بشر صورت می پذیرد. با توجه به پیشینه درج شرط حمایت از موازین حقوق بشر در موافقتنامه های تجاری و ارائه ی نمونه هایی از آن موافقتنامه ها در تحقیق حاضر، این نتیجه حاصل می گردد که ، هرچند موافقتنامه های مذکور موجب ایجاد انگیزه در برخی از کشورها علی الخصوص کشورهای درحال توسعه می گردد و بهبود نسبی وضعیت حقوق بشر در این کشورها را به همراه دارد. اما این طیف از موافقتنامه ها بیش از آنکه واجد آثار مثبت وضعیت حقوق بشر باشند ابزاری جهت تحمیل ارزش های مورد نظر کشورهای اعطا کننده امتیازات تجاری می باشد و در نهایت امر نارضایتی کشورهای طرف موافقتنامه که غالباً کشورهای درحال توسعه هستند را درپی دارد. به نظر می رسد درج شروط حمایت از حقوق بشر به عنوان عنصر اساسی در موافقتنامه هایی مانند موافقتنامه های نظامی و تسلیحاتی معقول تر باشد.برای اینکه از آن طریق امکان تعلیق موافقتنامه در موارد نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه فراهم میگردد. همچنین پیشنهاد می گردد درصورت درج شرط حمایت از حقوق بشر در موافقتنامه های تجاری، کمیته ای در چارچوب همان موافقتنامه و با عضویت طرفین به عنوان ناظر بر حسن اجرای موافقتنامه تعیین گردد