پیری به صورت یک پروسه غیرارادی بوده، که در طول زمان باعث ایجاد تغییراتی در سلول ها و بافت های بدن می شود. در توسعه پیری، نقش مکانیسم های بیولوژیک نظیر استرس اکسیداتیو، به عنوان عامل مددگر مسلم می باشد. از مهمترین تئوری هایی که تاکنون ارائه شده و در حال حاضر بسیار روی آن کار می شود؛ تئوری آسیب ناشی از رادیکال های آزاد است. تئوری رادیکال آزاد در مورد پیری بیان می کند که تغییرات ایجاد شده در پیری به علت واکنش های رادیکال آزاد است. آنتی اکسیدان ها با محدود کردن میزان محصولات تولید شده از رادیکال های آزاد، و کاهش صدمات وارده به سلول ها و بافت ها، می تواند از ایجاد بیماری هایی که به علت آزاد شدن رادیکال های آزاد در بدن، در دوران پیری ایجاد می شود، جلوگیری کند. بنابراین با توجه به نقش رادیکال های آزاد در ایجاد پیری و نقش موثر گیاهان حاوی آنتی اکسیدان در درمان بیماری های ناشی از پیری، این پایان نامه به بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی سه گیاه رزماری، اسپند، زنجبیل بر فرآیند پیری القاء شده با دی گالاکتوز در موش های سوری نر می پردازد. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات این سه گیاه و ترکیب شان در کاهش اثرات پیری القاء شده با دی-گالاکتوز در موش های سوری نر می باشد. d-گالاکتوز ماده طبیعی موجود در بدن است که در دوزهای بالا ایجاد استرس اکسیداتیو و پیری می کند. در این مطالعه اثر این گیاهان بر بیومارکرهای پیری، استرس اکسیداتیو و قدرت آنتی اکسیدانی تام سرم و نیز سایتوکاین های موثر در پیری شامل tnf?، ?il?_1، ?il?_6، nf-kb مورد مطالعه قرار گرفت. در این پژوهش حیوانات به مدت 6 هفته تحت رژیم غذایی دی گالاکتوز قرار گرفتند، از ابتدای هفته سوم رژیم درمانی با گیاهان ذکر شده شروع شد. در پایان مطالعه از حیوانات نمونه خونی گرفته شد، سرم نمونه ها جدا و پارامترهای نام برده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طول مطالعه از ویتامین e به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. در نهایت اطلاعات به دست آمده پس از جمع آوری توسط برنامه نرم افزاری spss مورد آنالیز قرار گرفتند و جداول و نمودارها تهیه شدند. پس از انجام آزمایشات مختلف و مقایسه ی نتایج به روش anova این نتیجه حاصل شد که این سه گیاه و ترکیب شان بر پارامترهای موثر در پیری تاثیر مثبت دارند