پارامترهای اقلیمی و اثرات آنها روی گیاهان زراعی یکی از مهمترین عوامل موثر در افزایش عملکرد محسوب می شود. با بررسی آگروکلیمایی می توان امکانات بالقوه مناطق مختلف را تعیین و از این امکانات حداکثر بهره برداری را نمود. این تحقیق به منظور شناسائی پتانسیل اکولوژیکی مناطق کشت کلزا دیم از نظر پارامترهای اقلیمی و شرایط توپوگرافی زمین در استان خوزستان انجام شد. به دلیل دیم بودن کشت، برای تعیین تاریخ کشت از بارندگی موثر استفاده شد. سپس تاریخ شروع و پایان مراحل فنولوژیکی کلزا با استفاده از درجه روز- رشد استخراج گردید. دماهای آستانه و محدود کننده، و نیز میزان بارش لازم در هر دوره رشدی و نیز وضعیت فیزیکی بهینه زمین نظیر شیب برای کشت کلزا دیم از منابع مختلف استخراج شد و احتمال وقوع آنها در هر مرحله محاسبه شده و پس از محاسبات رگرسیون گیری مناطق کشت استان با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به چهار گروه ضعیف (احتمال 50-25 درصد) با وسعت 65/21 درصد از اراضی قابل کشت، متوسط (احتمال 75-50 درصد) با وسعت 38/35 درصد از اراضی قابل کشت، مناسب (احتمال 100-75 درصد) با وسعت 96/42 درصد از اراضی قابل کشت و مناطق غیر قابل کشاورزی که 85/40 درصد از کل منطقه مورد مطالعه را در بر گرفت تقسیم شد.

در این مطالعه اثر شاخص های هواشناسی کشاورزی و پارامترهای اقلیمی، اطلاعات خاک و توپوگرافی را بر عملکرد محصول گندم در استان خوزستان شناسایی نموده شده است. در صورت فراهم نبودن مولفه های مربوط به کشت گندم دیم با شرایط اقلیمی خوزستان، تولید این محصول استراتژیک در شمال شرق استان با نقصان جدی مواجه خواهد بود. ابتدا هم بستگی شاخص های هواشناسی کشاورزی (شامل مجموع درجه روز رشد، میانگین دما و بارش روزانه ماهانه سالانه)، پارامترهای اقلیمی (شامل میانگین حداکثر و حداقل دمای روزانه ماهانه سالانه، میانگین دمای روزانه ماهانه و سالانه، مجموع بارش روزانه، ماهانه و سالانه)، اطلاعات خاک (شامل بافت خاک، شوری خاک، مواد آلی، ph) و اطلاعات توپوگرافی اراضی (شامل شیب، جهت شیب، ارتفاع) را مطالعه و استخراج گردیدند. با استفاده از اطلاعات موجود و نقشه dem در محیط نرم افزار gis arc به صورت بانک اطلاعاتی تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پس از تهیه لایه ها و تلفیق نقشه های بدست آمده در محیط gis arc مناطق مختلف بر اساس استعدادشان برای کشت گندم دیم به مناطق مطلوب، مناسب، متوسط و ضعیف پهنه بندی گردیدند. در این مطالعه پهنه بندی اقلیمی به روش دومارتن انجام پذیرفت، اراضی به سه منطقه مدیترانه ای، نیمه خشک و خشک تقسیم گردیدند. نتایج نشان داد که 23/4 درصد از مساحت اراضی استان برای کشت گندم دیم مطلوب، 25/2 درصد مناسب، 32/4 درصد متوسط، 18/9 درصد نامناسب واقع گردیده اند.