فرار و نشت آب از پدیده های مخربی هستند که بعد از احداث سدهای خاکی می تواند ایمنی و پایداری این سازه ها را به مخاطره بیاندازد. دقیق ترین روش تعیین الگوی حرکت جریان و تعیین خصوصیات جریان از درون ساختار سدهای خاکی استفاده از تکنیک ردیابی می باشد. اعتقاد بر این است که اجرای هر گونه عملیات اصلاحی برای کنترل نشت بدون مطالعه ردیابی الزاماً نتایج مطلوبی به بار نخواهد آورد.بر اساس بازدیدهای صورتگرفته از سد خاکی شاه قاسم واقع در شهرستان بویراحمد، میزان نشت و فرار آب مشاهده شده در چاهک های پایین دست آن قابل توجه بوده و بیشتر از حد محاسبه شده در طراحی سد می باشد. در این پایان نامه به مطالعه ردیابی جریان آب نشت یافته از بدنه و تکیه گاههای سد شاه قاسم را مشخص می گردد. برای انجام این تحقیق سه مرحله آزمایش ردیابی انجام گرفت و برای تشخیص نقاط تزریق و نمونه برداری سطح ایستابی آب پیزومترهای بدنه و تکیه گاه های سد را اندازه گیری گردیدند و نتایج را با مدل عددی بدست آمده از نرم افزار seep/w مقایسه گردیدند و سپس سطح ایستابی آب موجود در بدنه و تکیه گاه های سد با استفاده از زمین آمار میان یابی شد و قسمتی از سد به عنوان منطقه بحرانی معرفی گردید. با استفاده از این نتایج در نهایت محل نقاط تزریق و نمونه برداری مشخص شدند. بعد از انجام آزمایشات ردیابی مقادیر زمان ظهور ماده ردیاب، سرعت متوسط و سرعت ماکزیمم در قسمت های مختلف سد محاسبه و با توجه به این مقادیر، مسیرهای احتمالی نشت جریان آب را مشخص شدند. در پایان راهکارهای لازم برای انجام مطالعات بیشتر در این زمینه و تشخیص دقیق تر مسیرهای نشت جریان آب از بدنه و تکیه گاه های سد پیشنهاد می شود.