تحقیقات متعدد نشان می دهد دانش آموزانی که دچار ناشنوایی کامل هستند، به دلیل نقصی که در سیستم شنوایی خود دارند، در مقایسه با دانش آموزانی که از نظر شنیداری سالم هستند و در در گروه سنی و سطح تحصیلی مشابه قرار دارند، دچار مشکلات فراوانی در خواندن و درک مطلب هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان توانایی خواندن و درک مطلب بزرگسالان ناشنوای فارسی زبان و مقایسه عملکرد آنها با توانمندی های افراد دارای شنوایی طبیعی است. با بررسی دقیق درجه مهارت خواندن و عوامل موثر در بهبود وضعیت ادراک این افراد و مقایسه توانمندی های آنها با افراد طبیعی می توان به نقاط ضعف و مشکلات افراد ناشنوا پی-برد و با اندیشیدن راهکارهای مناسب کمک شایانی به وضعیت تحصیلی و سواد افراد ناشنوا و همچنین زندگی اجتماعی آنها کرد. برای این منظور، آزمونی به اجرا درمی آید تا توانایی درک خواندن در افراد ناشنوا مورد ارزیابی قرار گیرد و با افراد طبیعی مقایسه شوند. آزمودنی های گروه ناشنوا در محدوده سنی 30 – 32 سال هستند ( یک مرد و یک زن) و افراد گروه کنترل نیز در محدوده سنی 25 – 32 سال هستند ( دو مرد و دو زن). این آزمون شامل دو زیر آزمون می شود که در هر کدام یک متن در اختیار آزمودنی ها قرار می گیرد و آنها باید در مدت زمان تعیین شده به تعدادی سوال درمورد متن پاسخ دهند. هر دو متن در گروه سنی بزرگسال و متن هایی ساده و قابل فهم هستند. متن اول یک متن داستانی است که باید در مدت 20 دقیقه خوانده شود و آزمودنی ها به 10 سوال پاسخ دهند. در متن دوم نیز آزمودنی ها باید در مدت 25 دقیقه مطلب را خوانده و به 10 سوال پاسخ دهند. همین آزمون درمورد افراد طبیعی نیز به اجرا درمی آید تا در پایان این دو گروه با هم مقایسه شوند. سپس، تجزیه و تحلیل داده ها صورت می گ یرد و نتایج به-دست آمده ارائه می گردند.