روشهای حفاظتی سواحل شامل طرحهای تغذیه مصنوعی و سازه های مختلف حفاظتی می شوند. تغذیه مصنوعی یک روش نرم از تثبیت خطوط ساحلی در مقایسه با تبدیلات سخت مانند دیوارها می باشد. هر کدام از این روشها با توجه به خصوصیات خود می تواند برای حالات و شرایط مختلف فرسایش یا رسوب گذاری به کار برده شوند. در حالیکه روشهای سخت (وابسته به بنا) جهت حفظ و نگهداری ساحل از 30 تا 50 سال قبل رایج گردیده اند اما تغذیه مصنوعی ساحل روش ارجح در دههاخیر بوده است. این روشها به طور مستقیم بر فرایندهای فرسایش و رسوب گذاری در سواحل اثر می گذارند و شرایط موج وجریان را تغییر می دهند. البته روشهای غیر مستقیم حفاظت نیز قابل بررسی هستند. این تحقیق حاوی اطلاعات پایه در خصوص تکامل خطوط ساحلی، ضرورتها و پارامترهای طراحی، روشهای طراحی و روشهای اجرا تغذیه ساحل می باشد. مطالب مورد اشاره در خصوص سواحل ماسه ای می باشد. عمده مطالب شامل سه بخش اصلی می باشد: فرموله کردن روش برنامه ریزی جهت کنترل فرسایش و تغذیه مصنوعی ساحل، جمع بندی پارامترهای طراحی و روشهای بهینه سازی، جمع بندی روشهای اجرا به خصوص در رابطه با تأمین منابع. در مرحله بعدی تأثیر امواج انعکاسی بر رژیم جریان در ساحل مورد بررسی قرار می گیرد، سپس با در دست داشتن هیدروگرافی ناحیه ساحلی لنگرود از سواحل دریای خزر و اطلاعات مربوط به وقوع طوفانهای این دریا و با بهره گیری از نرم افزار (advanced nearshore profile model)، نیمرخ ساحلی مدلسازی شده و با توجه به تغییر پارامترهای ژئوتکنیکی، میزان عقب نشینی و آب شستگی نیمرخ اولیه در معرض طوفان متداول دریای خزر بررسی می شود. در گام بعدی، نیمرخهای متعددی به لحاظ نوع و شکل خاکریز(یکنواخت، تلماسه ای، خاکریزی در نواحی خشک و تر و ...) مدلسازی شده و با توجه به تغییر پارامترهای هندسی خاکریزهای مصنوعی، میزان عقب نشینی و فرسایش ساحل، همچنین تأثیر تغییر این پارامترها بر میزان انتقال رسوب عرضی ساحل و سرعت جریان عمود بر ساحل در اثر حمله طوفان متداول دریای خزر و به عبارتی تغییرات رژیم جریان در امتداد عمود بر ساحل مورد ارزیابی قرار گرفته است. در نتیجه ضمن شناخت کیفی اثرات مثبت و منفی پارامترهای هندسی مورد اشاره در تغذیه ساحل، تأثیرات مثبت و منفی تغذیه مصنوعی ساحل به عنوان یکی از گزینه های حفاظت و احیاء ساحل پدیدار می گردد. نتایج مطالعات انجام شده نشان می دهد که با ایجاد خاکریز مصنوعی، رژیم جریان در ساحل و میزان نقل و انتقالات رسوبات ساحلی به میزان قابل توجهی تغییر می کند.

نیروی باد و زلزله باعث به وجود آمدن کشش و همچنین تنش کششی خمشی بزرگی در ستون ها می شود. با پیش تنیده کردن ستون ها تا حد زیادی می توان این کشش ها را خنثی کرد و از تمام ظرفیت سطح مقطع ستون بتنی استفاده کرد. استفاده از ستون های پیش تنیده در یک سیستم مقاوم در برابر بارهای جانبی سبب عملکرد شکل پذیر سازه می شود و جابه جایی لرزه ای را با بازگرداندن سازه به موقعیت اولیه قائم خود، بدون آسیب های قابل توجه حتی پس از لرزه های شدید کنترل می کند و سبب بهبود عملکرد سازه در حین لرزه و همچنین به حداقل رساندن خسارات می شود. از اهداف این پایان نامه می توان به بررسی عملکرد لرزه ای و تعیین ضریب رفتار با استفاده از تحلیل استاتیکی غیر خطی بارافزون قاب خمشی با ستون های بتن پیش تنیده اشاره نمود که به کمک نرم افزار اجزاء محدود abaqus صورت گرفته است؛ به همین منظور رفتار غیرخطی قاب خمشی با 5 حالت مختلف پیش تنیدگی0%، 20%، 40%، 60%و 80% در ستون ها که براساس درصدی از تنش تسلیم کابل پیش تنیده عنوان می شود، انتخاب شده اند. نتایج حاصل از تحلیل غیرخطی استاتیکی قاب ها نشان می دهد با افزایش پیش تنیدگی، ضریب رفتار قاب خمشی افزایش می یابد که به معنای افزایش مقاومت جانبی قاب در برابر بار زلزله و بهبود عملکرد لرزه ای می باشد. با افزایش میزان پیش تنیدگی ستون ها، مقاومت جانبی قاب افزایش می یابد، قاب در تغییر مکان جانبی بیشتری تسلیم می شود و همچنین سبب افزایش تغییرمکان نهایی قاب در نقطه گسیختگی می شود و قاب با پیش تنیدگی 80% دیریفت 3% و قاب با 60% پیش تنیدگی دیریفت 75/2% را تجربه می کند. هدف دیگر تعیین معیار پذیرش بر حسب نسبت های تغییرشکل ?/h برای ستون های بتن پیش تنیده با میزان پیش تنیدگی های مختلف توسط گزارش آسیب در سازه بر اساس شاخص های آسیب کششی و فشاری در بتن در آنالیز استاتیکی غیر خطی است. نتایج نشان می دهد معیار پذیرش سطح عملکرد استفاده بی وقفه در ستون بتنی پیش تنیده نسبت به ستون بتن آرمه به میزان بسیار زیادی افزایش یافته است و از مقدار 005/0 به مقدار 0107/0 و 0129/0 برای پیش تنیدگی60% و 80% رسیده است. همچنین معیار پذیرش سطح عملکرد آستانه فروریزش نیز در تغییرمکان های بزرگتری تأمین می شوند. این افزایش از مقدار 016/0 به مقدار 0288/0 در پیش تنیدگی 80%، مشاهده شده است. در این صورت طراح می تواند با تغییر نیروی پیش تنیدگی، سازه را به گونه ای طراحی کند که سطوح عملکرد سازه در تغییرمکان های بزرگی تامین شود.