دراین پژوهش به امکان سنجی و طراحی سیستمی برای ایجاد تعامل مناسب بین سالمندان و دستگاه های الکترونیکی(نمونه خودپرداز) با رویکرد خوشایندی پرداخته شده. که با استفاده از روش کاوش فرهنگی که روشی کیفی-اکتشافی با رویکرد مردم نگارانه است و از جمله روش هایی است که به طراحان در درک عمیق تر و بهتر از نیازها و خواسته های کاربران کمک می کند، مراحل شناخت کاربران انجام شد و 9 نفر مورد مطالعه کیفی عمیق و نزدیک قرار گرفته اند. توجه به مسائل سالمندان از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا در ایران همانند بسیاری از کشورهای جهان، جمعیت سالمندان رو به افزایش است و طبق آمار ارائه شده توسط مرکز آمار ایران در حال حاضر بیش از 3/7درصد جمعیت ایران(بیش از 5میلیون نفر) افراد بالای 60 سال هستند که پیش بینی می شود این جمعیت تا سال 1400 شمسی به 10 میلیون نفر برسد. سالمندان نیازها و مشکلات خاص خود را دارند برای مثال: کاهش شنوایی و بینایی، کاهش تمایز رنگ و دیگر مشکلاتی و مسئله انزوای اجتماعی که از دلایل مهم آن می توان به عدم توانایی استفاده از دستگاه های الکترونیکی و به طور مشخص دستگاه های خودپرداز اشاره کرد. پس از شناخت نیاز و جمع آوری اطلاعات مربوطه از طریق این روش، طراحی با هدف خوشایند-سازی خودپردازها صورت پذیرفت.در نهایت، به منظور سنجش رضایت مخاطبین، طرح نهایی روی تعدادی از کاربران مورد آزمایش قرار گرفته شدکه نتایج آن حاکی از رضایت کامل آنان بود. سپس بازخوردها به همراه متخصصان طراحی صنعتی و سالمندان بررسی و نتایجی حاصل از این پژوهش به طراحی سیستمی برای سالمندان ختم شد که شامل طرح هایی برای کاربران از زمانی است که کارت را دریافت می کنند تا زمانی که کار با دستگاه پایان پیدا می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی و تبیین نیازها و خواسته های سالمندان در ارتباط با خودپردازهای بانک بوده است و به دست آوردن موانع و تسهیل کننده ها برای سالمندان ایرانی در استفاده از خودپرداز به منظور به دست آوردن و شناسایی فاکتورهای لازم برای مناسب سازی طراحی خودپردازها برای آنان است. در نهایت نتایج بدست آمده در زمینه ی طراحی سیستمی که برای افراد سالمند موجبات استفاده از تکنولوژی روز را فراهم بیاورد، کارآمد خواهد بود تا آنان نیز مانند دیگر افراد جامعه بتوانند با پیشرفت تکنولوژی زندگی خود را بهینه سازند.