اهمیت و نقش صادرات در رشد و توسعه اقتصادی و تأثیر آن بر بخش های اقتصادی مسئله بسیار مهم و گسترده ای است که در حال حاضر مورد توجه بسیاری از اندیشمندان اقتصادی واقع شده و در سایر حوزه های علوم نیز گسترش قابل ملاحظه ای داشته است. از این رو بی ثباتی صادرات به عنوان یکی از فاکتورهای اثربخش در مدل های اقتصاد کلان و از طرف دیگر به عنوان یکی از متغیرهای اساسی در الگوهای مدیریتی ریسک و بازده مورد توجه سیاستگذاران بوده است. هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر بی ثباتی صادرات و نا اطمینانی آن بر رشد تولید ناخالص ملی در ایران براساس اطلاعات بازه زمانی 1389-1354 می باشد. برای این منظور ابتدا شاخص بی ثباتی صادرات از طریق شاخص قدرمطلق انحراف صادرات از میانگین متحرک پنج ساله (مدل لاو (1992)) محاسبه ، سپس با بهره گیری از مدل واریانس ناهمسانی شرطی خود رگرسیو تعمیم یافته garch نااطمینانی صادرات تعیین و در ادامه با استفاده از روش خودرگرسیون با وقفه توزیعی گسترده (ardl) تأثیر متغیرهای مدل بررسی شده است. براین اساس بی ثباتی و نا اطمینانی صادرات تأثیر منفی بر تولید داشته به طوری که این تأثیر در کوتاه مدت بیشتر از اثر آن در بلند مدت بوده است که هم جهت با فرضیه تحقیق می باشد.