تخلیه ی سیلاب ورودی به سدهای مرتفع همواره یکی از مهم ترین مسایلی است که مهندسان طراح سد با آن مواجه بوده اند. چه این جریان ها به واسطه ارتفاع زیاد سد دارای انرژی پتانسیل زیاد می باشند. گاه تخلیه این جریان ها توسط روزنه هایی در بدنه سد یا سرریزهایی صورت می گیرد که در نهایت با پدیده جت ریزشی مواجه خواهند شد. به واسطه نوسانات سرعت در جت، پس از بر خورد این جریان به بستر نوسانات فشار پدید می آید. در این تحقیق آزمایش ها بر دو طرح کلی استوار است، نخست طرحی که به نوسانات فشار ناشی از جت مستغرق می پردازد و دوم طرحی که جت ریزشی را مورد مطالعه قرار می دهد. جت مستغرق جریانی است که بر خلاف جت ریزش تماسی با اتمسفر ندارد و جریان بلافاصله پس از خروج از نازل وارد آب در حوضچه استغراق می شود. در هر دو طرح نتایج حاصل از برخورد سه جت ریزشی دایره ایی با اقطار مختلف 3/4، 6 ، و 2/8 سانتی متری بر دو صفحه زبر و صاف با یکدیگر مقایسه شده و همچنین نوسانات فشار با استفاده از فشارسنج الکتریکی ( ترانسدیوسر) برداشت شده اند. این مطالعه نشان می دهد که در طرح نخست زبری موجب افزایش فشار دینامیکی و افزایش عمق استغراق باعث کاهش شدید فشار دینامیکی شده است، و در طرح دوم که در آن عمق استغراق بر روی صفحه در تمامی حالات یکسان و برابر 25 سانتی متر و دارای ارتفاع ریزش های متغیر است ، تغییرات ارتفاع ریزش تأثیر معنی داری بر نوسانات فشار نداشته و همچنین زبری تأثیر اندکی بر افزایش فشار داشته است.