مقاوم سازی ساختمان های موجود و یا طراحی ساختمان های مقاوم در برابر زلزله یکی از مسائل مطرح در کشورهای مستعد زلزله می باشد. به کارگیری میراگرهای فلزی به عنوان یک سیستم مستهلک کننده انرژی، یک روش قابل قبول برای کنترل خرابی سازه ها و بهبود عملکرد لرزه ای آنها، می باشد. این سیستم های جاذب انرژی با تغییر شکل قطعات فلزی به کار رفته در آنها و در نتیجه ورود آنها به ناحیه پلاستیک و ایجاد تغییرشکل های زیاد، با افزایش میرایی سازه، انرژی ورودی زلزله را مستهلک می نمایند. در این مطالعه با بهره گیری از تئوری تغییر شکل های یکنواخت، روشی برای دست یابی به الگوی بهینه توزیع میراگرها جهت کاهش پاسخ لرزه ای قاب فولادی چند درجه آزادی ارائه گردیده است که هدف اصلی بهینه سازی در آن، مشخص نمودن پیکره بندی میراگرها در قاب به نحوی می باشد که حداقل وزن سازه ای را به دنبال داشته باشد در حالی که معیارهای عملکردی را نیز تامین نمایند. در این مطالعه نشان داده شده است که عملکرد لرزه ای چنین سازه ای بهینه بوده و در آن از حداکثر ظرفیت سازه استفاده می گردد. سپس از الگوریتم ژنتیک که یک الگوریتم بهینه سازی تکاملی می باشد، برای تعیین چینش بهینه میراگرها ی فلزی در سازه استفاده گردیده و در ادامه جهت مشخص نمودن جواب بهینه دقیق، الگوریتم fminsearch در نرم افزار matlab به کار گرفته شده است. در این پژوهش روش های بهینه سازی معرفی شده، به منظور بهسازی بهینه در سیستم های قاب خمشی با رفتار غیر ارتجاعی و دارای ضعف اولیه در طراحی استفاده گردیده و در نهایت پیکره بندی بهینه میراگرها در ارتفاع ساختمان مشخص شده است و در تمامی موارد با مقایسه نتایج روش تغییر شکل های یکنواخت با الگوریتم ژنتیک، میزان کارایی روش تغییر شکل یکنواخت به اثبات رسیده است.