اعضای زنجیره تأمین نمی توانند به صورت مستقل عمل کنند. آن ها باید به عنوان بخشی از یک سیستم متحد و هماهنگ با اعضای دیگر عمل کنند. بنابراین وجود یک مکانیسم هماهنگ سازی ممکن است، برای ایجاد انگیزه در اعضا برای دست یابی به هماهنگی ضروری باشد. در این پایان-نامه به بررسی مسئله هماهنگی در یک زنجیره تأمین دو سطحی شامل تأمین کننده و خرده-فروش با در نظر گرفتن قرارداد انعطاف پذیری در مقدار پرداخته شده است. در این پایان نامه بر پایه تئوری ها و مفاهیم هماهنگی در زنجیره تأمین یک مدل تحلیلی ارائه شده و مسئله مورد نظر در دو حالت با استفاده از تئوری بازی هابا دو روش نش و یکپارچه حل شده است. حالت اول بدون در نظر گرفتن هماهنگی می باشد ،که این حالت با استفاده از روش نش حل شده است وحالت دوم با استفاده از قراردادها مسئله هماهنگی را در نظر گرفته.که این حالت به دو روش نش و یکپارچه حل شده است.و از حل آن متغرهای خریدار محاسبه می شوند. و در پایان یک مثال عددی حل شده است تا به وضوح اثر هماهنگی بر روی عملکرد زنجیره تأمین نشان داده شود.این مثال نشان می دهد که قرارداد انعطاف پذیری در مقدار می تواند زنجیره تأمین مطرح شده را هماهنگ کند و همچنین سود زنجیره را نیز افزایش می دهد.