نقش اساسی اقلیم در حیات جانداران به طور عام و در زندگی و بقای انسان به طور خاص امری مسلم و بدیهی است. این امر زمانی آشکارتر می شود که آب و هوای یک منطقه یا یک کشور هر از چند گاهی با نوسانات و افت وخیزهای دوره ای و فصلی، شرایط حیات را تا آستانه خطر در معرض تهدید قرار دهد. چنین ویژگی در آب و هواهای مناطق خشک و نیمه-خشک قابل حصول تر و شایع تر است. الگوهای ارتباط از دور به وقوع و تداوم الگوهای بزرگ مقیاسی از ناهنجاری های چرخشی و فشار هوا اطلاق می شود که در محدوده های جغرافیایی وسیع گسترش یافته اند و مقیاس زمانی آ ن ها از چند هفته تا چند سال را در بر می گیرد. این الگوها در امواج اتمسفری، موقعیت رودبادها، بارش و مسیر طوفان ها در سطح وسیعی اثر می گذارند، بنابراین آن ها اغلب موجب وقوع الگوهای هوایی ناهنجاری می گردند که به طور همزمان در مناطق دورتری اتفاق می افتد. در این پژوهش با توجه به اهمیت عناصر رطوبت نسبی و دما در منطقه ی سواحل جنوب ایران تلاش گردیده تا تاثیرات الگوهای اقیانوس آرام و برخی الگوهای اقیانوس هند بر میزان این عناصر بررسی گردد.در این جهت از داده ای اقلیمی 25 ایستگاه سینوپتیک از سواحل جنوب ایران و 17 الگوی پیوند از دور اقیانوس آرام و هند در مقیاس سالانه استفاده گردید. و بر اساس روش ها ی میانیابی و همبستگی پیرسون و تجزیه و تحلیل به روش رگرسیون چند متغیره رابطه ی عناصر اقلیمی مورد مطالعه با الگوهای اقیانوس های آرام و هند به دست آمد. نتایج این کار نشان می دهد کهرفتار ایستگاه های مورد مطالعه در ارتباط با الگوهای پیوند از دور مورد مطالعه با یکدیگر مشابه و هماهنگ نبوده است. در مطالعه ی همبستگی پیرسون از مجموع 14 الگوی اقیانوس آرام و سه الگوی اقیانوس هند همبستگی الگوهای ep/np, pdo, pwarmpool, enso ,whwp , meiو swmonsoon با رطوبت نسبی دما وفشار بخار آب از سایر الگوها بیشتر قابل مشاهده بود. بر اساس معادلات رگرسیون گام به گام و حذف الگوهایی که نقش کمتری در توجیه تغییرات این الگوها داشته اند موثرترین الگوها بر میزان عناصر مورد مطالعه شناسایی شدند. نقش الگوهای nino3.4- enso- tni- soi-pwarmpool - mei eofاز سایر الگوها بیشتر قابل مشاهده است. از میان الگوهای اقیانوس هند بیشترین تاثیر را الگوی swmonsoon با عناصر اقلیمی مورد مطالعه داشته است.

هویت مقوله ای چند جانبه است که شامل گذشته،حال و آینده است.حال بدون گذشته و آینده بدون حال و گذشته قابل تعریف نیست.حال و گذشته نوستالژی را شکل می دهند و تغییر هویت می تواند در آینده امکان پذیر باشد. به نظر می رسد که آینده فرصتی است برای تغییر هویت ، سوال اینجاست که معمار و معماری در تغییر و شکل گیری این هویت جدید چه نقشی می تواند ایفا نماید و تاثیر فضا در رابطه با مسیرشکل گیری این فرایند چگونه است؟ اهداف: آگاهی نقش معمار و فر ایند معماری در شکل گیری هویت فردی و اجتماعی .بازشناسی نقش موزه در شکل گیری هویت در بازه زمان. یافتن راه کارهایی برای شکل گیری هویت در فضا سازی معماری. روش تحقیق: مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلی است .در موارد لازم ودر تحلیل اصول حاکم بر فضا سازی موزه پس از بازدید های میدانی از موزه های موجود و بررسی نمونه های موردی ، اطلاعات مورد نیاز استخراج و نتایج با یکدیگر تطبیق داده شده است . نتیجه: در این طرح مفاهیمی چون زمان،مکان،ادراک و تجربه که سازنده هویت هستند دچار دگرگونی شده اند و به مثابه یک فضای معماری در یک بازه ی زمانی مشخص آگاهانه برای شکل گیری هویت یک مظروف دور هم گردآمده اند.شکل گیری هویت در ساختار یک ظرف مانند موزه توانسته تا حدی موزه را از عملکرد صرفا نمایشی به عملکردی روحانی انسانی تبدیل کند.