خانه خیابان ولی آباد بنایی است متعلق به اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی که اگرچه منسوب به ظهیرالاسلام می باشد؛ ولی مالک اصلی آن بر اساس تحقیقات و شواهد بدست آمده محمد ولی خان تنکابنی بوده است. از آن جا که مدت زمانی است این خانه رها گردیده، دستخوش کم لطفی روزگار و ساکنین غافل از تاریخچه آن قرار گرفته و دچار آسیب های ساختاری و کالبدی فراوانی شده است . متاسفانه این خانه علیرغم ویژگی های تاریخی و ارزش های زیبا شناختی اش تا کنون به ثبت آثار میراث فرهنگی نرسیده و در انتظار تخریب و تبدیل به یکی از بزرگترین مراکز اداری – تجاری و پارکینگ های عمومی شهر تهران قرار دارد. چندی پیش شهرداری منطقه 12 به بهانه خطرآفرینی حصار دور بنا ، دیوارهای دور آن را تخریب کرده است که خود موجبات آشنایی عموم با این سرمایه ملی را فراهم نموده که باعث تاخیر روند ساخت و ساز آن توسط مالک امروزی اش ( تامین اجتماعی ) گردیده است. با عنایت به ویژگی های تاریخی و هنری بنا ، سبک ویژه معماری آن، تزئینات ، حضور ملموس آن در بافت شهری و انظار عمومی، موقعیت قرارگیری و بافت محله ،وجود سر در تاریخی رو به روی ملک مورد تحقیق، موزه نقاشی پشت شیشه ، خانه فردین و دیگر بناهای تاریخی واقع در بافت مورد مطالعه و همچنین با توجه به آسیب های ساختاری و سازه ای وارد بر بنا، مرمت این اثر بر پایه مقاوم سازی لرزه ای ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش با استناد به آیین نامه های لرزه ای موجود، موثرترین روش های بهسازی لرزه ای این بنا بررسی و به عنوان درمان پیشنهاد گردیده است.