این تحقیق به بررسی رابطه بین رشد دارایی ها و بازده آتی سهام می پردازد. با توجه به این که شاخص رشد دارایی ها، به عنوان معیاری برای مقدار سرمایه گذاری در شرکت مطرح می باشد، انتظار می رود که شرکت به واسطه این سرمایه گذاری ها بتواند در سال های آینده بازده مناسبی را بدست آورد و همین انتظار در ارزش گذاری سرمایه گذاران موثر می باشد و سبب ایجاد بازده در سهام شرکت ها می شود. نمونه تحقیق شامل 160 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زمانی 1381-1390 می باشد. برای بررسی فرضیه های تحقیق از روش آزمون رگرسیون استفاده شده است. جهت محاسبه رشد دارایی ها از هفت معیار ارائه شده توسط کوپر (تغییرات سالانه و دو ساله دارایی ها)، لیاندرس، زینگ، تیتمن، پلک و اندرسن استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، رشد دارایی ها با بازده آتی سهام، بر اساس معیارهای اندازه گیری کوپر (تغییرات سالانه و دو ساله دارایی ها) و لیاندرس، رابطه منفی و بر اساس معیار اندازه گیری پلک، رابطه مستقیم دارند و بر اساس معیارهای اندازه گیری زینگ، تیتمن و اندرسن رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد که معیار اندازه گیری رشد دارایی های لیاندرس نسبت به سایر معیارهای اندازه گیری، توانایی بیشتری در پیش بینی بازده آتی سهام دارد. به منظور تعیین وسعت نتیجه تحقیق، پرتفوهایی بر اساس هر یک از معیارهای اندازه گیری رشد دارایی ها، تشکیل داده و بازده پنجک بالا، با پنجک پایین مقایسه گردید. با توجه به نتایج حاصل از آزمون، بر خلاف انتظار اختلاف معنی داری بین دو جامعه وجود ندارد.