زیلو به عنوان یکی از صنایع دستی اصیل و قدیمی شهر باستانی میبد که از گذشته های دور به عنوان یک زیرانداز، زینت بخش منازل مردم کویرنشین و مساجد و اماکن مقدس در ایران بوده است. امروزه به دلیل ورود موفقیت آمیز سایر زیراندازها، حضور آن در بازارها کمرنگ شده است. به علاوه استادان بافت آن از تعداد انگشتان دو دست تجاوز نمی کنند. در بررسی نقوش زیلو به این نکته پی می بریم که این نقوش برگرفته از فرهنگ و محیط اجتماعی و زندگی مردمان حاشیه کویر ایران است. گیاهان و ابزار و ادوات زندگی حیوانات و آدمی بهانه هایی بوده است برای ساختن نقوشی که کاربرد آن نه تنها در زیلو که در مساجد و سفالینه ها بوده است و باید گفت که این نقوش چنان ساده و مختصر و گویا طراحی شده اند که برای همگان قابل فهم و درک بوده است. در این تحقیق تلاش بر آن بوده تا علاوه بر بررسی و طبقه بندی نقوش و رنگ های مورد استفاده در زیلو برای ساخت وسایل سرامیکی از این نقوش به عنوان بخشی از کار استفاده گردد و سعی شده که با بکارگیری لعاب متناسب با رنگ زیلوها اصالت رنگهای موجود در این نوع زیرانداز حفظ شود تا گامی دیگر در جهت توسعه این نقوش در زمینه سفال و سرامیک برداشته شود و کمکی شود تا شاید این نوع زیرانداز با حفظ اصالت بومی خود در مناطق دیگر نیز مود استفاده قرار گیرد .