اقتصاد ایران در دوره ی ساسانی مانند دوره های دیگر تاریخ ایران بر اساس دو عامل اصلی کشاورزی و تجارت قرار داشته است. گمان عموم بر این است که کشاورزی بیشتر در دو ایالت بین النهرین و خوزستان و تجارت بر اساس راه های زمینی شرقی-غربی جاده ی ابریشم صورت می گرفته و نواحی دیگر چندان اهمیتی نداشته اند. هدف اصلی این پایان نامه نشان دادن جایگاه شهرهای جنوبی و حاشیه ی خلیج فارس در اقتصاد حکومت ساسانیان است. با بررسی منابع تاریخی چون کتاب های جغرافیای تاریخی و پژوهش های جدید و یافته های باستان شناسی روشن شد که خود سرزمین یا ایالت پارس دارای جنبه های اقتصاد کشاورزی و تجارت زمینی میان بنادر خلیج فارس و بقیه ی سرزمین های شاهنشاهی بوده و خلیج فارس در دوره ی ساسانی همچون جاده ی ابریشم شاهراه تبادلات اقتصادی میان ایران و بیزانس در غرب و هند و چین در شرق بوده است. با بررسی شیوه ی روابط تجاری و قوانین تجارت و گمرک آن زمان، کالاهای صادراتی و وارداتی تجارت دریایی نیز مشخص شدند. روشن است که با دریافتن اهمیت تجاری نواحی جنوبی و ساحلی ایرانشهر دلایل تمرکز ساسانیان در این نواحی که عبارت است از شهرسازی و تلاش برای تسلط بر راه های دریایی و برقراری امنیت توسط برخی از شاهنشاهان مقتدر این سلسله نیز به خوبی قابل تبیین است.