محدوده مورد مطالعه در خاور شهرضا، 70 کیلومتری جنوب اصفهان واقع شده است که شامل توالی رسوبات پالئوزوئیک پسین، مزوزوئیک و سنوزوئیک است. قدیمیترین رخنمون واحد سنگی متعلق به رسوبات آهکی تیره رنگ کربونیفر زیرین می باشد که نهشته های پرمین و تریاس به صورت پیوسته روی آن قرار گرفته اند. رسوبات ژوراسیک پسین و آهک کرتاسه با ناپیوستگی زاویه دار بر روی آنها رسوب کرده اند. روند ساختاری در منطقه شمال باختری- جنوب خاوری است که این روند در برونزد نهشته های رسوبی هم حاکم است. باریکه ای طویل از واحدهای کربونیفر، پرمین و تریاس بلوک میانی را به عرض تقریبی 10 کیلومتر و طول 45 کیلومتر تشکیل می دهد. این بلوک با همبری گسله با دو بلوک شمال خاوری و جنوب باختری که از واحدهای ژوراسیک پسین و کرتاسه تشکیل شده اند جدا می شوند. این دو گسل طویل، در این پایان نامه گسل محدود کننده شمال خاوری و جنوب باختری به ترتیب چغتو و مرغاب نامگذاری شده اند. بررسی هایی که بر روی گسل های محدود کننده دو طرف نهشته های قدیمی انجام گرفت، مشخص شد که دارای شیب های 72 تا 88 درجه به سمت نهشته های ژوراسیک پسین- کرتاسه هستند. بر اساس شواهد ساختاری سطح گسل، این گسل-ها دارای سه سازوکار بوده اند که در ابتدا به عنوان گسل های پرشیب نرمال عمل کرده اند و ایجاد یک هورست در وسط و دو گرابن در دو طرف هورست شده اند، سپس به صورت معکوس عمل کرده اند و همراه با ایجاد تاقدیس فرادیواره ای و ناودیس فرودیواره ای، رسوبات جدید ایجاد شده در گرابن ها را در مجاورت رسوبات قدیمی واقع در هورست قرار داده اند، گسل مرغاب در حین حرکت معکوسش گسل شهرضا را به عنوان یک گسل back thrust که فقط به واحدهای ژوراسیک پسین و کرتاسه محدود می شوند را همراه با ناودیس های فرودیواره ای ایجاد کرده است. در نهایت حرکت امتدادلغز راستگرد این گسل ها سبب جابجایی بلوک ها در امتداد یکدیگر شده-است.