یکی از جاده های پرترددایران، جاده اصفهان – یزد می باشد. این راه ترانزیتی به علت عدم وجود محل طراحی شده جهت توقف مسافران و رانندگان دارای معضلات فراوانی است. از سویی دیگر اقتصاد حوزه های زیستی مجاور جاده مانند روستای مزرعه گورت به علت خشکسالی های اخیر استان دارای سیر نزولی در بخش کشاورزی و دامپروری بوده وگرایش به سوی خدمات وصنعت می باشد. عطف توجه به قرارگیری منطقه ی گورت در امتداد مسیر ترانزیتی اصفهان ـ یزد، می تواند باعث یک پایداری مناسب زیستی درمنطقه گردد و نیز در ساماندهی قسمتی از چهره ی نازیبای دروازه شرقی اصفهان نقش به سزایی داشته باشد. توجه به این پتانسیل می تواند ایجاد امکان اشتغال ساکنان بومی منطقه را فراهم سازد. روستای مزرعه گورت دارای بناهای تاریخی باارزشی است ولی متاسفانه معماری بومی این منطقه رو به فراموشی است. یکی از اهداف این رساله احیا دوباره معماری بومی این منطقه در قالب طراحی وساماندهی راسته خدماتی- تجاری روستا می باشد. از جمله سوالات مطرح شده در این رساله: ویژگی های معماری بومی چیست؟ ایده طراحی راسته خدماتی روستاهای حاشیه جاده در قالب توقف گاه های بین جاده ای چیست؟ چگونه می توان از ویژگی های معماری بومی منطقه روستای مزرعه گورت درجهت ارتقا کیفی راسته خدماتی موجود استفاده کرد؟ این رساله تحقیقی-کاربردی است. در این پایان نامه با مطالعه معماری بومی منطقه ونیز ویژگی های بوم آورد روستا اقدام به طراحی وساماندهی راسته تجاری- خدماتی جهت رفع نیاز مسافران ونیز ایجاد اشتغال روستاییان شده است. برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانه ای، مشاهده وبرداشت های میدانی در راسته ی خدماتی موجود ونیز ویژگی های معماری بومی منطقه استفاده شد.