این پژوهش با هدف بررسی رابطه عشق و انسجام خانواده با سلامت روان در دانشجویان متاهل انجام شد.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت در سال تحصیلی 92- 91 بود.که تعداد 100 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. در این تحقیق از ابزارهای زیر استفاده شد :پرسشنامه سلامت عمومی (ghq-28)، پرسشنامه سبک عشق استرنبرگ، مقیاس انسجام خانواده اولسون.به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات گرد آوری شده از از دو بخش آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، ماتریس همبستگی) و استنباطی (تی مستقل با تصحیح بنفرونی و رگرسیون گام به گام)استفاده شد. یافته ها در این تحقیق بیانگر این مطلب بود که:زمان تعامل به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کننده سلامت روان کل،بعد جسمانی، اضطراب و بی خوابی، کارکرد اجتماعی و علائم افسردگی میباشد و صمیمیت و تصمیم گیری به صورت منفی و معنادار پیش بینی کننده بعد اضطراب و بی خوابی میباشد.بین ابعاد عشق همسران(زن و مرد) تفاوت معنادار وجود ندارد.بین ابعادانسجام خانواده همسران(زن و مرد) در بعد تصمیم گیری تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجه اینکه ابعاد سلامت روان تا حدودی توسط ابعاد عشق و انسجام خانواده قابل پیش بینی میباشند. کلید واژه ها: عشق- انسجام خانواده- سلامت روان