روند رو به رشد بیماری دیابت در جوامع بشری در چند دهه اخیر سبب شد تحقیقات بر روی روشهای درمانی موثر در زمینه درمان و کنترل این عارضه در دستور کار مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی جهان قرار گیرد. در این راستا پیوند سلول‏های پانکراس به عنوان نقطه عطفی در درمان بیماران مبتلا به دیابت مطرح شده است، لیکن کیفیت در پایداری و دوام عملکرد این سلول‏ها قبل از پروسه پیوند، از مهمترین معضلات شناخته شده در این راستا می باشد. در این بین استرس اکسیداتیو به عنوان یک فرایند تاثیرگذار و مخرب بر عملکرد و پایداری آیلت‏های جدا شده از پانکراس، میتواند کیفیت پروسه پیوند را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو به نظر می رسد استفاده از عوامل آنتی‏اکسیدانی می تواند درصد موفقیت پیوند این سلول‏ها را با افزایش روبه رو سازد. استفاده ازگیاهان دارویی به جهت کنترل قند خون در افراد دیابتیک همواره در طب سنتی مرسوم بوده که از آن جمله میتوان به گیاهانی همچونteucrium scordium, satureja hortensis aloe vera اشاره کرد.تحقیقات متعددی اثرات کاهنده قند خون این ترکیبات رادر حیوانات دیابتیک به اثبات رسانده اند. همچنین اثرات قوی انتی‏اکسیدانی این گیاهان بر اساس مطالعات قبلی به اثبات رسیده‎است که این اثرات در نگهداری ایلت‏ها و کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال‏های ازاد می تواند نقش قابل توجهی داشته باشد. از این رو در این مطالعه سعی می گردد اثرات این ترکیبات طبیعی بر روی روند عملکرد زیستی و قابلیت ترشح انسولین به همراه تاثیرات آنتی‎اکسیدانی انها در جزایر لانگرهانس جدا شده ازپانکراس رت مورد بررسی قرار گیرد. در این مطالعه ابتدا عصاره‏های گیاهی منتخب از باغ پژوهشکده گیاهان دارویی تهیه می شود سپس دوزهای لگاریتمی از عصاره‏ها به صورت تنها و در ترکیب با یکدیگر در تماس با آیلت‏های جدا شده از پانکراس رت قرار می‏گیرند و به منظور بررسی کیفیت و عملکرد آیلت‏ها بعد از مواجهه با عصاره‏ها سه تست ros،mtt و ترشح انسولین انجام می‏گیرد و داده‏های بدست‏آمده با نرم‏افزار‏های آماری مورد تحلیل قرار میگیرند. با بررسی نتایج بدست آمده میتوان دریافت که عصاره‏های هر سه گیاه نسبت به کنترل در بهبود کیفیت آیلت‏ها موثر واقع شده‏اند.