سلول های بنیادی مزانشیمی به دلیل قابلیت تعدیل کنندگی ایمنی و اثرات حفاظت کنندگی نورونی کاندید مناسبی برای درمان بسیاری از بیماری های خود ایمن می باشند. مطالعات قبلی نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان پاسخ های ایمنی را تعدیل و باعث کاهش شدت بیماری در موش های مدل eae (experimental autoimmune encephalomyelitis) به عنوان مدل بیماری ام اس می گردند. ما در این مطالعه اثرات سلول بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی را در دو مسیر جداگانه ی درون رگی و درون صفاقی با هم مقایسه کردیم و اثرات این سلول ها را در درصد جمعیت لنفوسیت های t تنظیمی حاوی مارکرهای cd4+cd25+foxp3+ در طحال با استفاده از فلوسیتومتری سنجیدیم همچنین میزان ارتشاح لوکوسیتی را به دنبال رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین در مغز و نخاع در هر دو مسیر تزریق درون صفاقی و درون رگی سنجیدیم. علاوه بر این میزان سیتوکین های التهابی il17 و ifn? و سیتوکین ضد التهابی il4 را به دنبال تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی در هر دو مسیر درون صفاقی و درون رگی به کمک الایزا سنجیدیم. نتایج نشان داد که تزریق درون صفاقی سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از چربی اثرات بهتری در افزایش جمعیت لنفوسیت های t تنظیمی طحالی حاوی مارکرهای cd4+cd25+foxp3+ و کاهش ?ifn دارد درحالیکه اثر تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی بر روی کاهش تکثیر سلول های طحالی، کاهش il17 و کاهش شدت علائم بالینی در هر دو مسیر درون رگی و درون صفاقی مشابه بود. نتایج ما همچنین نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی به دلیل قابلیت تعدیل کنندگی ایمنی و اثرات حفاظت کنندگی نورونی و تغییر پاسخ سیتوکینی به سمت پاسخ های ضد التهابی می توانند کاندید مناسبی برای سلول درمانی در بیماری ام اس باشند.