با توجه به اهمیت خاص و روز افزون صادرات غیر نفتی و درآمدهای حاصل از آن در امر برنامه ریزی های اقتصادی، شناخت عوامل تعیین کننده و تاثیر گذار بر صادرات غیر نفتی همواره جایگاه ویژه ای را در مطالعات به خود اختصاص داده است. لذا در این پایان نامه بر آن شدیم تا با استفاده از آمارهای سالیانه بانک مرکزی برای اقتصاد ایران طی یک دوره زمانی54 ساله (دوره 1391-1338)، به بررسی وجود و یا عدم وجود رابطه و اثرپذیری عرضه صادرات غیرنفتی از نقدینگی (پول و شبه پول) بپردازیم، تا به شناخت بهتر عوامل موثر در توسعه صادرات غیر نفتی افزوده باشیم. بدین منظور، از آزمون های ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته، فیلیپس پرون و kpss برای تعیین مانایی و نامانایی متغیرهای تحقیق استفاده کرده ایم. نتایج حاصل از بررسی مانایی و نامانایی متغییرهای مدل با استفاده از آماره های آزمون نشان می دهد که درجات جمعی تعدادی از متغیرها (0)i و تعدادی نیز (1)i می باشند. بدین منظور از رهیافت آزمون کرانه ها به همجمعی استفاده شده است. پس از آزمون وجود روابط بلندمدت بین متغیرهای مستقل و صادرات غیرنفتی، برای بدست آوردن ضرایب بلند مدت متغیرهای مدل نیز از طریق رهیافت ardl و همچنین ضرایب کوتاه مدت و سرعت تعدیل خطا از مدل ecm استفاده نموده ایم. که نشان داد سیاست های پولی در کوتاه مدت و بلندمدت بر صادرات غیرنفتی تاثیر مثبت و معنا دار دارد. نتیجه ای که به نظر می رسد این است که رشد نقدینگی از طریق افزایش قیمت ها، دارای اثر منفی و از طریق افزایش تسهیلات مالی، دارای اثر مثبت بر صادرات غیر نفتی می باشد. که در پژوهش حاضر، به عنوان برآیند دو اثر فوق بر صادرات غیر نفتی در اقتصاد ایران، نشان دهنده غالب بودن اثر مثبت نقدینگی بر اثر منفی آن می باشد.