هدف این پژوهش مقایسه میزان دانش و پذیرش مداخله های درمانی توسط معلّمان و مشاوران مدارس عادی و استثنایی مقطع ابتدایی نسبت به اختلال نارسایی توجّه / فزون کنشی بود. روش: جامعه آماری این پژوهش را، 200 نفر از معلّمان و مشاوران مدارس عادی و استثنایی دخترانه و پسرانه مقطع ابتدایی نواحی(2 و 6 و 7) آموزش و پرورش شهر مشهد در سال 92-91 تشکیل دادند. بررسی با استفاده از پرسشنامه بدون نام شامل بخش های اطّلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه سنجش دانش(kadds) و پرسشنامه سنجش مداخله های درمانی صورت گرفت. در این پژوهش، جهت تجزیه تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های توصیفی از جمله؛ میانگین و انحراف استاندارد، از تحلیل واریانس و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان می دهد که میزان دانش(001/0 (p<و پذیرش مداخله های درمانی(001/0(p< مشاوران عادی، معلّمان استثنایی و مشاوران استثنایی از معلّمان عادی به طور معنی داری بیشتر است و معلّمان در زمینه میزان دانش و پذیرش مداخله ها در گروه ، کمترین مقدار را بدست آورده اند)001/0 .(p<هیچ یک از گروه ها در زیر مقیاس های دانش با هم تفاوتی معنی داری نداشتند(05/0p> ). در زیر مولفه های پذیرش مداخله های درمانی گروه ها با هم تفاوت معنی داری داشتند(001/0p< ). بین دانش گروه ها و متغیّر سنوات و مقطع تحصیلی تفاوت معنی داری وجود داشت(05/0p< ). بین میزان پذیرش مداخله ها و متغیّر سنوات و مقطع تحصیلی، در گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت(05/0p> ). نتیجه گیری: گروه هایی که دانش بیشتری داشتند، پذیرش بهتری در مورد اختلال adhd دانش آموزان نشان دادند. نتایج حاکی از آن بود که تمام گروه ها دانش و پذیرش کمی در مورد اختلال adhd داشتند. از این رو برنامه ریزی برای اجرای دوره های آموزشی خاص ویژه تمامی معلّمان و مشاوران ضروری به نظر می رسد