هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و کمرویی با پیشرفت تحصیلی دردانش آموزان است. بنابراین اولین متغیر این پژوهش، دلبستگی است که دارای دو سبک ایمن و ناایمن(شامل اجتنابی، اضطرابی- دوسوگرا) می باشد. متغیر دوم این پژوهش کمرویی است، و متغیر سوم این پژوهش، پیشرفت تحصیلی می باشد که معلومات و مهارتهای اکتسابی عمومی یا خصوصی در موضوعات درسی را شامل می شود. از اهداف دیگر این پژوهش، بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با سطوح مختلف پیشرفت تحصیلی و بررسی رابطه بین میزان کمرویی با سطح مختلف پیشرفت تحصیلی می باشد. همچنین مقایسه رابطه بین میزان کمرویی دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی و پیش بینی پیشرفت تحصیلی از روی دلبستگی و کمرویی و سهم هر یک دراین پیش بینی از دیگراهداف این پژوهش می باشد. ساختار این پژوهش، از پژوهش های توصیفی به شمار می آید و روش تحقیق آن، هم همبستگی و هم علی –مقایسه ای می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع دوم و سوم راهنمایی شهر تهران منطقه 3 که در سال تحصیلی 89-1388 مشغول به تحصیل هستند می باشد و گروه نمونه، شامل 252 نفر است که از 126 دانش آموز دختر و 126 دانش آموز پسر مقطع دوم و سوم راهنمایی هستند و با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند. ابزارهای به کار رفته در این پژوهش عبارتند از: مقیاس دلبستگی aai، مقیاس کمرویی استنفورد. میانگین نمرات سه درس املا، علوم و ریاضی برای سنجش پیشرفت تحصیلی مورد استفاده قرار گرفت. در روش تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار...) و آمار استنباطی (ضر یب توافق c پیرسون، x2، رگرسیون، آزمون t مستقل ...) استفاده شده است. بررسی و تحلیل فرضیه های این پژوهش، این نتیجه را بدست می دهد که: بین سبک دلبستگی و کمرویی با پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد. و پیشرفت تحصیلی پایین در افراد به دلبستگی نا ایمن بیشتر مشاهده می شود و کمرویی شدید هم با پیشرفت تحصیلی پایین رابطه دارد. همچنین در افراد دلبسته نا ایمن، میزان کمرویی بیشتری گزارش شده است. و اینکه بین کمرویی و سطوح پیشرفت تحصیلی متفاوت در دانش آموزان دختر و پسر تفاوتی وجود ندارد. واژگان کلیدی: سبک های دلبستگی کمرویی پیشرفت تحصیلی