.پنجاه و چهار دانش آموز زن در سطح فوق متوسط که فراگیر زبان انگلیسی در آموزشگاهی بودند در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان به 2 گروه تقسیم شده که در گروه اول 18 دانش آموز به شکل فردی و 18 گروه به شکل 2 نفره شامل پنج موقعیت با پاسخ امتناع را کامل نمودند. بحث و بررسی افراد گروه برای پیدا کردن بهترین جواب در هنگام تکمیل یک آزمون تکمیل گفتمان ، ضبط شد. همچنین از افراد تک نفره خواسته شد تا آنچه در ذهن آنها هنگام انتخاب بهترین پاسخ می گذرد به شکل بلند ادا کنند. صدای افراد در هنگام تفکر برای رسیدن به جواب نیز توسط محقق ضبط شد. بررسی داده ها مشخص نمود که گرچه میان گروههای فردی و دو نفره در انتخاب روشها و معیارهای مناسب برای تولید کنش کلامی امتناع تفاوتی وجود ندارد، گروههای دو نفره در هنگام تولید پاسخ مناسب روش های ذکر شده را بیش از گروههای فردی مورد بحث و بررسی قرار دادند. پاسخ کتبی شرکت کنندگان در تولید کنش کلامی امتناع نیز نشان دهنده استفاده از قواعد معنایی مشابهی بود که البته توسط گروههای فردی بیشتر از گروههای دو نفره مورد استفاده قرار گرفته بودند. با بررسی بیشتر داده ها مشخص شد که در میزان درستی پاسخ های تولید شده توسط گروههای فردی و دو نفره نیز تفاوت معناداری وجود نداشت. با در نظر گرفتن نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری کرد که گرچه همکاری در گروههای دو نفره به دانش آموزان فرصت بحث و بررسی، همکاری و سنجیدن نظرات یکدیگر را می دهد، اما الزاما همکاری در گروه منجر به تولید پاسخی مناسب تر و صحیح تر از آنچه در تولید فردی صورت می گیرد نمی شود. براساس نگرش شرکت کنندگان به این فعالیت می توان نتیجه گیری کرد که کار در گروههای 2 نفره برای شرکت کنندگان جالب تر و همراه با انگیزه بیشتری بود، زیرا چنین فعالیتی به شرکت کنندگان فرصت بیان افکار، تحلیل موقعیت و پیدا کردن یک جواب واحد را می دهد. تکرار تحقیق با دانش آموزان سطح پیشرفته زبان انگلیسی، بررسی درستی پاسخ آنها از لحاظ دستوری، و مقایسه پاسخ های آنها با گویندگان بومی به جای استفاده از مصحح های بومی می تواند راهکارهای دیگری باشد که ممکن است به بدست آوردن نتایج دیگری منجر شود.