طنز تلخ به عنوان یک پدیده ی زبانی مدت زمان زیادی با تعریف قدیمی ضد جمله معرفی میشد ؛ اما امروزه به مدد رویکرد های زبان شناختی که بافت جمله و بافت زبان شناشی را نیز مورد توجه قرار می دهند این تعریف کامل تر شده است. ترجمه ی طنز تلخ رویکردعینی تر و کاربردی تری را می طلبد که قادر به تشخیص حوزه های عینی و بلاغی طنز تلخ می باشد.همچنین شامل آنالیز زبان شناسی در سطح جمله و گفتار میباشد. در این تحقیق مطالعه ی خود را بر روی یکی از آثار ناتالی ساروت به نام " کودکی " و ترجمه ی آن توسط مهشید نونهالی متمرکز کرده ایم. پس از بررسی دقیق ترجمه ی متن تمام تغییرا ت و تحریفات در ترجمه شامل حذف و اضافه و تغییرات مشخص شده اند.مترجم اغلب رویکردی مقصد گرا داشته است و بدین منظور بیشتر ساختارهای گرامری و نشانه های طنز تلخ که در نشانه گذاری ها نمود داشته تحریف شده است. هدف اغلب ترجمه ها رساندن معنا می باشد. در این تحقیق سعی بر این داشته ایم تا نشان دهیم که در ترجمه ی ادبی تنها انتقال معنا کافی نیست. توجه به ترتیب وازه ها و بافت جمله و نیز سبک نویسنده مهم می باشد.بررسی ترجمه ی ارائه شده نشان میدهد که راه حل قطعی برای این منظور وجود ندارد؛ فاکتور هایی مانند: وجود اصطلاحاتی با معنای یکسان در زبانهای مبدا و مقصد, فاصله ی فرهنگی میان دو زبان عواملی هستند که بر ترجمه تاثیر می گذارند. در ترجمه ی آثار ساروت نمی توان طنز تلخ آن را نادیده گرفت. واژه های کلیدی: طنز تلخ, مهارت های ترجمه ای, ترجمه ی ادبی