امروزه به کمتر سازمانی برمی خوریم که بحث فن آوری اطلاعات و ارتباطات در آنجا مطرح نبوده و به یکی از دغدغه های مدیران آن مبدل نشده باشد. آمادگی الکترونیکی، یکی از جنبه های مهم توسعه مناطق آزاد در دنیای امروز به شمار می رود که در کنار توسعه سایر زیرساخت ها در این مناطق، باید مورد توجه مسئولان و برنامه ریزان هر منطقه قرار گیرد. آمادگی الکترونیکی مفهومی است که عمر آن تقریباً به سه دهه می رسد و به معنای میزان آمادگی کشور، جامعه، سازمان و... در به کارگیری و پذیرش فن آوری اطلاعات است. تحقیق حاضر نیز که با موضوع «ارائه چارچوبی جهت ارزیابی آمادگی الکترونیکیی در مناطق آزاد ایران» (مطالعه موردی: منطقه آزاد اروند) تدوین گشته است، به ارزیابی آمادگی الکترونیکی منطقه آزاد اروند می پردازد. در این تحقیق بعد از بررسی مدلهای ارزیابی در کشورهای مختلف،3 مدل دانشگاه هاروارد (cid)،رتبه بندی واحد اطلاعات اکونومیست (eiu) و توسعه سازمان ملل متحد (un) به عنوان 3 مدل مرجع برای ارزیابی آمادگی دولت الکترونیکی در مناطق آزاد در نظر گرفته شده است.سپس ابعاد مدل مورد نظرشامل هفت بعد «امنیت و زیرساخت های فنی»، «پورتال سازمان»، «زیرساخت های اجتماعی و منابع سازمان»، «زیرساخت های مدیریتی و استراتژی های مبتنی بر فن آوری اطلاعات»، «چارچوب های حقوقی و قانونی»، «جامعه»، «پذیرش فن آوری اطلاعات توسط افراد و استفاده از خدمات آن»، با نظر خبرگان اولویت بندی شده و میزان تاثیر هر یک بر آمادگی الکترونیکی منطقه آزاد اروند بررسی شده است.شاخصهای هر یک از ابعاد مذکور با اخذ نظر خبرگان وزن دهی شده و پس از آن در جامعه آماری مورد سنجش قرار گرفته است. سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته که این نتایج بیانگر این است که با وجود گامهای موثری که منطقه آزاد اروند در راستای استقرار دولت الکترونیک برداشته فاصله کمی تا رسیدن به آمادگی الکترونیکی در این سازمان وجود دارد که در همین راستا پیشنهاداتی برای رسیدن به وضع مطلوب به تفکیک هر یک از ابعاد مدل ارزیابی در فصل انتهایی ارائه شده است.