مفهوم نیرو از قدیمی ترین مفاهیم در علم فیزیک است که در طول تاریخش دچار تحولات بسیاری شده است. برخی این مفهوم را بنیادی تلقی کرده و برخی نقش واسطهای برای آن قائل شدند. از جمله کسانی که این مفهوم را اولیه و بنیادی قلمداد نمیکنند و به حرکت اصالت می دهند دیوید بوهم و ملاصدرا هستند، بوهم در همه دگرشدی و صدرالمتألهین در حرکت جوهری. اما بوهم بر خلاف دیدگاه کل گرایانه اش در فلسفه، در مکانیک کوانتومی خود به مفهوم پتانسیل )نیروی( کوانتومی متوسل میشهود. این در حالی است که در رویکردی منسوب به dgz، با اینکه هستی شناختی ره موج برای سیستمهای - کوانتومی محترم شمرده شده و تابو موج نوعی میدان اطلاعات در فضای پیکربندی معرفی مهی گهردد ، از مفهوم میدان سرعت به جای پتانسیل کوانتومی برای تشریح مسیرهای زیرکوانتومی استفاده مهی شود . در این پایاننامه تلاش بر این است که درستی این تلقی که مفههوم نیهرو عنهوان خاصهیتی کلیهدی در تبهین رخدادهای طبیعی است تحلیل و حوزههایی که استفاده از این مفهوم در آنها به علت پررنگ شدن نقش اطلاعات ناکارآمد است )مانند حوزهی کوانتوم و ترمودینامیا( بررسی شوند.