سازمان ها برای نیل به اهداف خویش، به نیروی انسانی کارآمد و اثربخشی نیاز دارند. در این ارتباط یکی از عواملی که موجب افزایش کارایی نیروی انسانی می شود رضایت شغلی کارکنان می باشد این تحقیق به منظور مطالعه و بررسی علل و عوامل موثر بر رضایت از شغل کارکنان زن و مرد شعب سازمان تأمین اجتماعی تهران در سال 1392 انجام شده است. توجه به نیازهای کارکنان و رفع نیازها منجر به ایجاد رضایت و بهبود کیفی زندگی کارکنان می گردد و رضایت بیشتر، کارایی و تلاش زیادتر و بازده کاری بهتر را در پی خواهد داشت که مبین اهمیت انجام این تحقیق می باشد. در این راستا آشنایی با سازمان تأمین اجتماعی و شناخت اهداف و کارکردهای این سازمان ضرورت دارد. در این تحقیق مبانی نظری تحقیق با توجه به نظریه های مبتنی بر نیاز و انگیزش مطرح گردیده است. این پژوهش به دنبال بررسی میزان تأثیر حقوق و نحوه عملکرد مدیریت و مدرک تحصیلی، سن، سابقه شغلی، جنسیت وتأهل بر رضایت از شغل کارکنان می باشد. نوع تحقیق با توجه به هدف تحقیق کاربردی است. روش تحقیق، روش اسنادی و روش پیمایشی می باشد. پرسشنامه این تحقیق بر اساس مقیاس لیکرت می باشد. پرسشنامه ها در اختیار 341 نفر به عنوان اعضای جامعه نمونه که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای از 5 شعبه تهران واقع در شمال، شرق، جنوب، غرب و مرکز به صورت تصادفی به دست آمدند، قرار گرفت. سپس با استفاده از نرم افزار کامپیوتری spss تجزیه و تحلیل اطلاعات انجام گرفت و از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن) استفاده شده است. نتایج به دست آمده در این تحقیق بر این اساس استوار است که 84% کارکنان سازمان تأمین اجتماعی شهر تهران از شغل خود رضایت دارند. میزان رضایت کارکنان از نحوه عملکرد مدیریت 81% و از حقوق دریافتی 64% بوده ولی این میزان در کارکنان مرد بیشتر از کارکنان زن می باشد. همچنین در فرضیات دیگر این تحقیق که عبارتند از سن، سابقه شغلی، مدرک تحصیلی، جنسیت و تأهل وجود رابطه معناداری تأیید می گردد. در جهت بهبود و افزایش هر چه بیشتر میزان رضایت شغلی پیشنهاد می گردد که سازمان در پرداخت حقوق و مزایا اصل عدالت و انصاف را رعایت نماید و بین کارکنان اعم از زن و مرد تبعیض قائل نشود و عملکرد واقعی کارکنان عامل ارزیابی آنان در نظر گرفته شود و علاوه بر پاداش های مادی استفاده از پاداش های غیرمادی اهمیت ویژه ای دارد. همچنین استفاده از برنامه های سنجش و ارزیابی به طور مستمر و توجه بیشتر به نیازهای کلیه گروه های سنی و سابقه شغلی جهت افزایش امنیت شغلی و توجه به مدارک تحصیلی بالاتر و لحاظ نمودن امر آموزش و... می تواند در بالا بردن میزان رضایت از شغل کارکنان تأثیر به سزایی داشته باشد.