طرزی افشار از شاعران نیمه ی قرن یازده هجری (حدود سال های 1052تا1078ه.ق) همزمان با شاه صفی و شاه عباس ثانی می باشد.محل تولد وی «طرزلو» یکی از روستاهای ارومیه بوده است. وی از ایل افشار می باشد، که همواره دارای عزت واعتبار بوده اند. از نسب و نام پدر ومادر وی چیزی در تاریخ ذکر نشده است. در مورد تاریخ وفات و محل دفنوی چیزی در تذکره ها یافت نشد و این بخش از زندگی وی مسکوت مانده است. پایان نامه حاضر که تصحیح انتقادی جدیدی از دیوان طرزی است دارای سه بخش مجزا می باشد. بخش اول شامل مقدمه است، که علاوه بر بررسی زندگی شاعر، به بررسی اثر وی در سه بخش محتوایی، واژگانی و دستوری پرداخته است. بخش دوم شامل متن اصلی اثر است که در آن اشعار شاعر ذکر گردیده، بخش سوم نیز شامل تعلیقات و فرهنگ واژگان ترکی ومنابع و مآخذ می باشد. طرزی شاعری غزل سراست، ولی در دیوانش قصیده، قطعه، رباعی، مثنوی، تمثال، مطایبه و ترجیع بند و ملمع نیز دیده می شود، امّا آنچه که او را از سایر شعرا جدا می کند و خودش نیز چندین بار در اشعارش به آن اشاره کرده، سبک جدیدی است که در اشعارش ایجاد کرده و آن وجود فعل ها و مصدر های جعلی فراوان است، که در سراسر دیوان و انواع اشعارش مشاهده می شود. در این تصحیح از هشت نسخه استفاده شده است و تعلیقات و فهارس نیز در آخر دیوان اضافه گردیده است. علاوه بر این از تصحیح مرحوم آقای محمد تمدن در کنار سایر نسخ استفاده شده است. مقدمه تصحیح حاضر به مراتب از مقدمه ی آقای تمدن مفصل تر است و نه تنها به شرح احوال شاعر پرداخته، بلکه از جنبه های سبکی و بیان نکات دستوری نیز قابل توجه است. کلمات کلیدی: 1) زندگی طرزی افشار 2) دیوان طرزی 3)سبک شعر طرزی 4) فعل ها ومصدرهای جعلی