چکیده مقدمه: این تحقیق یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که در پژوهش حاضر به بررسی مسائل و مشکلات فرزندان سندرم داون در خانواده ها با تأکید بر رژیم غذایی مورد نیاز ایشان می پردازد. روش کار: نمونه پژوهش شامل 80 نفر از کودکان و نوجوانان و جوانان سندرم داون آموزش پذیر در شهر تهران که با انجمن سندرم داون در تماس هستند و در گروه سنی 6 تا 36 سال قرار دارند و به صورت نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس (افرادی که مایل به شرکت در پژوهش بودند) انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه ای شامل بخش های اطلاعات فردی با 13 سوال و پرسشنامه رفتار تغذیه ای با 20 سوال بوده است. برای اجرای پژوهش حاضر به والدین افراد سندرم داونی مراجعه شد که با انجمن سندرم داون ایران در ارتباط هستند. برای تجزیه و تحلیل داده ها در خصوص وضعیت رفتار تغذیه ای، از روش‏های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: آزمون کای دو نشان داد بین انجام امور شخصی فرزندان سندرم داون با تحصیلات والدین شان و همچنین شغل مادر ارتباطی وجودندارد؛ اما بین انجام امور شخصی فرزند سندرم داون با شغل پدر ارتباط معنی داری وجود دارد(05/0p<). همچنین آزمون کای دو نشان داد وضعیت تغذیه افراد سندرم داون و شاخص های دموگرافیکی ارتباط معنی دار وجود ندارد (061/0= p). بین فعالیت بدنی افراد سندرم داون و متغیرهای وضعیت تغذیه ای، ارتباط معنی داری بین فعالیت بدنی افراد سندرم داون و مصرف روغن (036/0=p) و همچنین مصرف نوشابه (028/0=p) وجود دارد؛ اما بین فعالیت بدنی افراد سندرم داون و دیگر متغیرهای وضعیت تغذیه ای ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). نتایج آزمون کای دو حاکی از آن است که فعالیت جسمانی فقط با شاخص دموگرافیکی قد جامعه آماری رابطه معنی دار وجود دارد(022/0=p)، اما با شاخص های دیگر(تحصیلات096/0=p ، وزن 0100/0=p، سن 0769/0=p، جنسیت0769/0=p) در افراد سندرم داون ارتباط معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: در تحقیقاتی که به وسیله دیگر محققان انجام شده است، نتایج مشابه ای به دست آمده است و پیشنهاد شد که برنامه آموزشی-حمایتی مبتنی بر بسته آموزشی برای افراد سندرم داون استفاده شود.