این پروژه شامل سه قسمت است. در قسمت اول نانوذرات هیدروکسی آپاتیت با استفاده از روش هیدروترمال در ph های مختلف سنتز شده و سپس مورفولوژی و خلوص فازی و دیگر خواص آنها با استفاده از آزمون های sem و xrd مورد بررسی قرار می گیرد. در قسمت دوم به منظور بالا بردن پایداری کلوئیدی نانوذرات در سوسپانسیون آنها را به وسیله ماده ی هپارین اصلاح کرده و پایداری کلوئیدی و میزان هپارین جذب شده بر روی سطح آنها مورد بررسی قرار می گیرد. در قسمت انتهایی نانوکامپوزیت پلی لاکتیک اسید-هیدروکسی آپاتیت تهیه شده و خواص آن تعیین می شود. به منظور تهیه نانوذرات هیدروکسی آپاتیت از روش هیدروترمال که یکی از زیر مجموعه های روش شیمی تر است استفاده شد و نمونه ای که در ph 9 سنتز شده بود با توجه به خواص آن به عنوان نانوذره بهینه در نظر گرفته شد. پس از سنتز نانو ذرات به منظور بهبود پراکنش نانوذرات در ماتریس پلیمری از داروی هپارین، که یکی از اعضای مجموعه ای به نام گلیکوز آمین گلیکان ها می باشد وهمچنین یکی از مواد موجود در ماتریس برون سلولی است، استفاده شد. با استفاده از روش های مشخصی اصلاح نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت و وجود هپارین بر روی سطح هیدروکسی آپاتیت اثبات شد. میزان پایداری کلوئیدی نانوذرات با استفاده از آزمون کدر سنجی در مدت زمان 24 ساعت بررسی شد و نتایج نشان دهنده پایدار بودن سوسپانسیون هیدروکسی آپاتیت در حلال dmf در این مدت بود. غلظت بهینه برای اصلاح نانوذرات با استفاده از آزمون متیلن بلو بدست آمد. در مرحله پایانی نانو ذرات اصلاح شده و همچنین اصلاح نشده در محلولی حاوی پلیمر پلی لاکتیک اسید پخش شده و با استفاده از روش قالب گیری حلال (solvent casting) نانو کامپوزیت مربوطه به شکل فیلم تهیه شد. آزمون edx نشان داد که هپارین در ساختار نانوکامپوزیت حضور دارد. برای تعیین خواص نانو کامپوزیت از آزمون های مکانیکی همچون آزمون کشش و آزمون dmta ، آزمونهای حرارتی همچون آزمون dsc و tga ، آزمونهای سلولی مانند آزمون dna و آزمون alamar blue و آزمون actin dapi و آزمون live and died و آزمون کشت سلول فیبروبلاست l929 استفاده شد.