رفتار و فعالیت های انسان در دو عرصه عمومی و خصوصی صورت می پذیرد و انسان همواره در حال تلاش برای مدیریت این دو سطح از زندگی خود می باشد. فضای شخصی به صورت محافظی در اطراف انسان وجود دارد و فاصله ای میان فرد و افراد جامعه ایجاد می نماید از دیگر روی انسان برای تامین زندگی خود نیاز به گذر از قلمروی فردی و حضور در عرصه های اجتماعی را داشته و اجتماعی بودن شاخصه ی اصلی زندگی بشر است. انسان همچنان که نیاز دارد خلوت شخصی خود را حفظ کند خواهان قرارگیری در اجتماع نیز می باشد. چهره عمومی انسان در هر زمان متناسب با شرایط خاص مکانی و امکانات و ویژگی های محیط و عرف و هنجارهای جامعه و بر اساس خود شکل گرفته شخصی فرد، به صورت نمود متفاوت از فضای دیگر و متفاوت از انسان های دیگر بروز می کند، همانند نقش بازیگری در پرده های مختلف نمایش، پس اجتماع نمایشی است حاصل ترکیب پرده های مختلف و تصویر هر پرده تعامل نقش ها و نقاب هایی است که بازیگران تحت تاثیر متن، فضا و عوامل حاکم بر آن ها و محرک های محیط از خود بروز می دهند. هدف اصلی در این مجموعه تمرین برای خلق محیطی است که شرایط را جهت ایفای نقش بازیگران تسهیل نماید. خلق محیط با اولویت نیازها و خواسته های کاربران آن به عنوان عوامل تعیین کننده ویژگی های محیطی. خلق محیطی که ارزش اصلی خود را نه از فرم و عملکرد آن که از برقراری رابطه صحیح میان انسان و محیط می گیرد چرا که ضروریست فضای عمومی بتواند روابط بدون واسطه را در کنار روابط با واسطه در بین انسان ها تسهیل کند، می توان امیدوار بود که نتیجه این رویکرد بنایی است که تنظیم، مشخص کردن و تحمیل الگوهای رفتاری و شرایط را به همراه نخواهد داشت، فضایی که با شهر و مردمان آن کار می کند و به ارزش های انسانی فضا در آن توجه شده است، فضایی که به کاربر اجازه حضور و ظهور را می دهد . فضایی خنثی، منعطف با امکان ورود تماشاچی به درون نمایش برای ایجاد ارتباط مستقیم.