سیموستاتین پر مصرف ترین داروی کاهنده کلسترول خون است که دارای یک اثر محافظتی روی متابولیسم استخوان نیز می باشد. لذا هدف از این مطالعه ارزیابی اثر سیموستاتین برروی میزان ریلپس دندانها در انسان پس از حرکات ارتودنسی و نیز اثر آن بر gingival index(gi) و clinical attachment loss (cal) می باشد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی که به روش موازی انجام گرفت، 25 قوس دندانی از 16 بیمار خانم 45-20 ساله که جهت درمان های دندانپزشکی به دانشکد? دندانپزشکی مشهد مراجعه کرده بودند و متقاضی بستن فضاهای موجود بین دندانهای قدامی خود بودند، انتخاب شدند. پس از بستن فضاها با دستگاههای ارتدنسی ثابت، ابتداgi و cal برای همه بیماران اندازه گیری شد و سپس در یک گروه به صورت تصادفی ژل سیموستاتین 2/1% و در گروه دیگر سدیم کلراید9/0%بعنوان پلاسبو اطراف 6 دندان قدامی و به صورت زیر لثه ای تزریق شد. پس از گذشت چهار هفته که دندانها با کمک سیم لیگاچور در محل ثابت شده بودند،سیم لیگاچور وآرچ وایر برای بررسی ریلپس احتمالی برداشته شد. لازم به ذکر است فتوگرافی از نمای اکلوزال با تکنیک استاندارد و مدل مطالعه از کلیه بیماران در سه مرحله ی شروع تحقیق، پس از بستن فضا و 8 هفته پس از تزریق دارو تهیه شده بود. سپس میزان ریلپس با محاسبه فضاهای ایجاد شده از روی فتوگرافی و توسط نرم افزار smile analyzerدر دو گروه بررسی و مجدداًٌgi و calمحاسبه شد.داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری t-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در بیماران دریافت کننده سیموستاتین میزان ریلپس به طور معناداری کاهش پیدا کرده بود. (001/0>p) همچنین میزان gi نیز در گروه سیموستاتین به طور معناداری، بیشتر از گروه کنترل کاهش یافته بود(001/0>p) اما میزان calبین دو گروه، تفاوت معناداری نداشت. (22/0 = p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که سیموستاتین قادر است میزان ریلپس دندانها را پس از پایان حرکات ارتودنسی کاهش دهد، اما بیماران و کلینیسین ها باید از تأثیر آن در مورد احتمال کاهش میزان حرکات دندانی و طولانی شدن دوره درمان ارتودنسی در بیمارانی که به صورت روزانه از سیموستاتین استفاده می کنند، آگاه باشند. کلمات کلیدی:s..