در آزمایش اول، یک روش کارآمد برای تکثیر درون شیشه ای ارقام انار ملس ساوه و یوسف خانی با استفاده از قطعات گره ای و نوک شاخساره توسعه داده شد. محیط wpm در مقایسه با ms کارآمدتر تشخیص داده شد. بهترین غلظت کینتین برای رقم ملس ساوه 7/4 و برای یوسف خانی 2/9 میکرومولار بود که منجر به بیشترین تعداد شاخساره در ریزنمونه، طول شاخساره و تعداد برگ شد. برای هر دو رقم، محیط نصف غلظت wpm حاوی 4/5 میکرومولار نفتالن استیک اسید موثرترین محیط برای ریشه زایی بود. گیاهچه های ریشه دار شده به طور موفقیت آمیزی سازگار شده و به خاک منتقل گردیدند. در آزمایش دوم، یک روش کارآمد تراریختگی با واسطه آگروباکتریوم برای ارقام انار ملس ساوه و یوسف خانی توسعه پیدا کرد. قطعات شاخساره درون شیشه ای با آگروباکتریوم تومفاسیئنس سویه lba4404 حاوی ناقل دوگانه pbi121 حامل ژن نئومایسین فسفوترانسفراز (nptii) به عنوان نشانگر گزینشی و ژن بتاگلوکورونیداز (‏gus) به عنوان ژن گزارشگر آغشته و تلقیح شدند. بعد از 3 ماه از دوره گزینش روی محیط حاوی 50 میلی گرم در لیتر کانامایسین، 7 شاخساره تراریخته فرضی به دست آمد. وجود ژن های ‏ gusو nptii به وسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز و آنالیز سادرن بلات تأیید شد. علاوه بر این، آزمون هیستوشیمیایی gus بیان ژن gus را در برگ های گیاهان تراریخته مقاوم به کانامایسین نشان داد. در آزمایش سوم، قطعات شاخساره درون شیشه ای با آگروباکتریوم تومفاسیئنس سویه lba4404 حاوی ناقل دوگانه pbin19 حامل ژن ‏cry1ac و ژن نئومایسین فسفوترانسفراز (nptii) به عنوان نشانگر گزینشی آغشته و تلقیح شدند. بعد از 6 ماه از دوره گزینش، 10 گیاه تراریخته به دست آمد. حضور ترانسژن در گیاهان تراریخته به وسیله آنالیز پی سی آر و سادرن بلات اثبات گردید. به علاوه بیان ترانسژن و تولید پروتئین توسط آنالیز وسترن بلات مشخص شد. این اولین بار است که تراریختگی انار با یک ژن غیرگزارشگر گزارش می شود.