هدف پژوهش حاضر بررسی اثر رضایت شغلی بر بهره وری منابع انسانی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای می باشد. طرح تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان رسمی و پیمانی سازمان مذکور که 695 نفر می باشند تشکیل می دهد. نمونه پژوهش مطابق جدول مورگان 248 نفر از کارکنان هستند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. از دو مدل در خصوص موضوع تحقیق استفاده گردید. در مدل اول از مولفه های (مدل رضایت شغلی مینه سوتا)؛ حقوق و دستمزد، ماهیت کار، سیستم های ارتقاء، رابطه با همکاران، سبک رهبری و شرایط فیزیکی استفاده گردید و در مدل دوم از مولفه های (مدل بهره وری هرسی و گلداسمیت)؛ توانائی، وضوح، حمایت سازمانی، انگیزه، ارزیابی و اعتبار استفاده شد. ن‍ت‍ای‍ج ت‍ح‍ل‍ی‍ل آم‍اری روی داده ه‍ا ت‍وس‍ط ن‍رم اف‍زار‎spss مورد ب‍ررس‍ی قرار گ‍رفت. جهت تعیین پایایی پرسشنامه ها از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که در تمام موارد کفایت ابزارها محرز شد. داده های گرد آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون،تحلیل رگرسیون چند گانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند که نتایج حاصل از فرضیه اصلی نشان می دهد که بین رضایت شغلی و بهره وری منابع انسانی سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای رابطه مثبت ومعنی داری وجود دارد. یعنی با افزایش رضایت شغلی، بهره وری کارکنان نیز افزایش می یابد.(همبستگی مثبت) کلید واژه ها: رضایت شغلی، بهره وری، مدل مینه سوتا، مدل هرسی و گلداسمیت