هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل موثر در گسترش آموزش مجازی در فرآیند یاددهی و یادگیری در بین دانش آموزان مقطع متوسطه آموزش و پرورش منطقه 8 شهر تهران و ارائه راهکارهای کاربردی می باشد . روش تحقیق حاضر توصیفی ـ پیمایشی است و از حیث هدف کاربردی است . جامعه مورد مطالعه شامل کلیه معلمان مقطع متوسطه منطقه 8 تهران است که در سال 91-90 تدریس می کنند که تعداد آنها 757 نفر می باشد .روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده است و تعداد افراد نمونه 255 نفر می باشد.ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته می باشد در این تحقیق برای روایی سوالات پرسشنامه از روایی صوری استفاده شده است . از ضریب آلفای کرنباخ جهت تعیین ضریب اعتبار استفاده گردید و میزان ضریب اعتبار در همه مولفه ها بالاتر از70/0 محاسبه شد که نشان دهنده اعتبار بالای سوالات پرسشنامه است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است و در نهایت نتایج حاصل از آزمون سوالات نشان داد : میانگین تاثیر زیر ساخت فناوری، زیر ساخت نیروی انسانی ، محتوای آموزشی ، زیر ساخت فرهنگی و اجتماعی و زیر ساخت اقتصادی بر توسعه آموزش مجازی در فرایند یاددهی و یادگیری می باشد همانطور که مشاهده می شود بالاترین میانگین مربوط به زیر ساخت نیروی انسانی و سپس اقتصادی است و کمترین میانگین مربوط به زیر ساخت محتوای آموزشی با زیر ساخت آموزشی و فناوری است. کلید واژه ها : آموزش مجازی /فرآیند یاددهی و یادگیری/امکانات فناوری /ساخت اقتصادی /ساخت نیروی انسانی /محتوای آموزشی