مقدمه: در علم دندانپزشکی در مطالعاتی که به صورت in vitro صورت می گیرند،اغلب از دندان های کشیده شده استفاده می شود که حاوی انواع میکروارگانیسم های می باشند و خطر انتقال عفونت را ایجاد می نمایند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر محلول های نگهداری بر استحکام باند برشی پیوند کامپوزیت به عاج بود. مواد و روش: از 100 دندان مولر انسانی بدون پوسیدگی و ترک در این مطالعه استفاده شد. بر مبنای نوع محلول نگهداری، زمان انجام پیوند کامپوزیت به عاج و عامل اتوکلاو شدن،نمونه ها بصورت تصادفی پس از تراش سطح اکلوزال تا رسیدن به عاج یکنواخت، در یکی از گروههای زیر قرار داده شدند: دندانهای تازه کشیده شده با یا بدون اتوکلاو؛ کلرامین 6 یا 12 ماهه با یا بدون اتوکلاو، تیمول6 یا 12 ماهه با یا بدون اتوکلاو سپس بر روی نمونه ها کامپازیت قرار داده شد و استحکام باندو نوع شکست در هر مورد تعیین شد. آنالیز داده ها توسط تست two-way anova ، tukey و chi square در نرم افزار spss نسخه 5/11 صورت گرفت. نتایج : عامل نوع محلول نگهداری و اتوکلاو شدن دندان ها تاثیری بر نتایج استحکام باند نداشت (p-value > 0.05). اما در مورد زمان ارتباط معناداری مشاهده شد. (p-value < 0.05) آزمون post-hoc tukey نشان داد که استحکام باند برشی گروه های 6 ماهه (p-value = 0.000) و گروه های تازه کشیده شده (p-value = 0.010) به صورت معناداری از گروه های 12 ماهه بیشتر بودند. تداخل اثر معنا داری بر روی استحکام باند در همراهی عامل اتوکلاو و نوع محلول، زمان نگهداری و نوع محلول و نیز تداخل اثر این سه عامل بایکدیگر در بین گروه های آزمایشی مشاهده گردید . (p-value < 0.05) انالیز one-way anova وtukey نشان داد که هیچ یک از گروههای آزمایشی تفاوت معناداری با گروه تازه کشیده شده ندارند. نتیجه گیری: از بین سه عامل زمان نگهداری، نوع محلول و اتوکلاو تنها عامل زمان نگهداری میتواند بر روی استحکام باند تاثیر معنادار داشته باشد.با اینحال تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی با گروه تازه کشیده شده وجود نداشت.