امروزه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورها به عنوان یک عامل تعیین کننده در نظام بین الملل تحت تاثیر و تعامل تحولات شگرف در عرصه ارتباطات قرار گرفته است چنانچه دیپلماسی رسانه ای به عنوان یکی از شاخه های اصلی فعالیتهای دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی پدیدار شده است و بخش قابل توجهی از دیپلماسی عمومی کشورهای به ویژه قدرتمند را به خود اختصاص داده است. از این منظر گروهی از محققین و کارشناسان این گونه تحلیل می نمایند که اساسا دیپلماسی رسانه ای از رسانه ها در جهت ارتقای سیاست خارجی کشورها استفاده می کند و رسانه به مثابه ابزاری در دیپلماسی تلقی می شود که با استفاده از این ابزار دیپلمات ها و سیاست گذاران می توانند نیات و مقاصد خود را به عنوان دیپلماسی مورد محک و در معرض جالش ها تاثیرگذار قرار دهند. براساس این تحلیل ها رسانه ها بر دیپلماسی و سیاست خارج کشورها تاثیرگذار بوده و دیپلماسی رسانه ای نیز عمدتا در راستای سیاست خارجی منافع ملی کشورها و تاثیرگذاری بیشتر برافکار عمومی و تغییر و تحولات عمل می نماید در حالی که گروهی دیگر اعتقادی به تاثیرگذاری رسانه ها بر تصمیم گیری های سیاست خارجی ندارند و این گونه تحلیل می نمایند که شواهد متقن در مورد تاثیرگذاری رسانه های جمعی بر تصمیم گیری های سیاست خارجی وجود ندارد و تصمیم گیرندگان به ندرت تصمصم های خود را به خاطر رسانه ها تغییر می دهند. هرچند که مممکن است به خاطر رسانه ها ناگزیر از واکنش نشان دادن باشند. در این تحلیل نفوذ و تاثیر دولت به عنوان تصمیم گیرنده بر رسانه ها بیشتر است. پاسخ به سوالات مطرح در حوزه دیپلماسی رسانه ای از جمله در روابط ایران و امریکا در دوره بوش از جمله دغدغه های این پژوهش می باشد که نشان می دهد امریکا به علت داشتن منابع عظیم قدرت به میزان بیشتر از این ابزار در روابط متقابل خود با ایران بهره گرفته است.