برنامه‏ریزی منابع انسانی از آن رو مهم است که بر همه فعالیتهای دیگر مدیریت امور کارکنان اثر می‏گذارد .این برنامه‏ریزیها سرمایه هنگفتی است که هر سازمان برای منابع انسانی خود متحمل می‏شود . درائیهای انسانی در مقایسه با انواع دیگر دارائیها می‏توانند از لحاظ ارزش افزایش یابند . کارمندی که مهارتها و توانائیهای خود را پرورش می‏دهد ، منبعی با ارزش تر محسوب می‏شود . چون هر سازمانی برای کارکنان در مسیر پیشرفت شغلی خود ، به گونه‏ای کار آمد به کار گرفته شوند . گرچه کوششهایی صورت می‏گیرد، لیکن تعیین ارزش پولی نیروی کار آزموده انعطاف پذیر ، برانگیخته و مولد بسیار دشوار است. مشارکت بالای کارکنان در امور ، پیشرفت مناسب شغلی ، ارتباطات پیوسته با کارکنان ، امنیت بالای شغلی ، میل و انگیزش به کار در کارکنان ، حقوق و دستمزد مناسب ، غرور و افتخار شغلی ، حل و فصل مشکلات کارکنان و .... رمز بهره‏وری بالا است. تحقیق فوق نیز که بر همین اساس تدوین شده است به ارزیابی وضعیت کنونی زندگی کاری پرداخته است . روش تحقیق در این پژوهش میدانی از شاخه تحقیقات توصیفی و پیمایشی می‏باشد . نمونه آماری تحقیق تعداد 80 نفر از کارکنان آن اداره بوده که به روش نمونه‏گیری سیستماتیک انتخاب گردیدند . و نتایج ذیل از طریق تجزیه و تحلیل پرسشنامه‏های فوق بدست آمده است. 1-میزان مشارکت کارکنان در سازمان کمتر از سطح متوسط بوده است. 2-میزان پیشرفت شغلی کارکنانه در سازمان کمتر از سطح متوسط بوده است. 3-میزان حل و فصل مشکلات کارکنان در سازمان کمتر از سطح متوسط بوده است. 4-میزان ارتباطات کارکنان در سازمان کمتر از سطح متوسط بوده است. 5-میزان میل و انگیزش به کار در کارکنان بیشتر از سطح متوسط بوده است. 6-میزان امنیت شغلی کارکنان کمتر از سطح متوسط بوده است. 7-میزان حقوق و دستمزد کارکنان کمتر از سطح متوسط بوده است. 8-میزان غرور شغلی و افتخار شغلی کارکنان کمتر از سطح متوسط بوده است. نتایج فوق‏الذکر نشان می‏دهد که به طور کلی وضعیت موجود کیفیت زندگی کاری کارکنان در سازمان مورد مطالعه بر اساس نگرش کارکنان آن چندان رضایت بخش نیست . این یافته مسئولیت مدیریت منابع انسانی را بیش از بیش مورد تأکید قرار می‏دهد و به منزله شاخص گویایی است که زمینه‏های بهبود فعالیت‏های منابع انسانی را تبیین می‏نماید