یکی از مهمترین ابزارهای تعیین نقاط قوت و ضعف عملکرد، شناسایی فرصت ها و تهدیدهای بیرونی شرکت-ها، رتبه بندی شرکت ها است. بدلیل عدم آشنایی متولیان شرکت ها و تحلیلگران بازار سرمایه با مدل های نوین رتبه بندی، اغلب رتبه بندی ها با مفروضاتی صورت می گیرد که شرایط عدم اطمینان در آن لحاظ نمی-شود. در پژوهش حاضر با ترکیب روش ahp با نظریه فازی شرایط عدم اطمینان بگونه ای منطقی و کاربردی مدل سازی گردید. از آنجائیکه درجه اهمیت نسبت های مالی برای گروه های مختلف متفاوت است، از اینرو با استفاده از پرسشنامه توزیع شده بین گروههای مختلف تاثیر گذار در تصمیمات سرمایه گذاران، شامل اساتید دانشگاهی، حسابرسان مستقل و مشاوران سرمایه گذاری: اوزان شاخص ها محاسبه و در نهایت با استفاده از روش topsis شرکت های فعال صنعت فلزات اساسی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال 1389 رتبه بندی و با رتبه بندی صورت گرفته با مدل ارزش افزوده اقتصادی مقایسه گردید که با توجه به آزمون آماری وجود تفاوت معنادار بین روش های مورد آزمون تایید گردید.