این مقاله گزارشی است از اجرای یادگیری ترکیبی مبتنی بر سناریو دردانشکدهروانشناسیوعلومتربیتیدانشگاهخوارزمیتهران. در ابتدا نویسنده یادگیری ترکیبی را تعریف کرده و ملزومات آن را بر می شمارد.سپس وی ارزش و اهمیت یادگیری ترکیبی در آموزش عالی را شرح می دهد. در بخش بعدی مقاله نحوه و مراحل انجام کار شرح داده می شود. درابتدا پژوهشگر با استفاده از کمک اعضای هیئت علمی گروه (تکنولوژی آموزشی) پس از تشریح اهداف و مورد توجه قرار دادن فراگیران پژوهشگر در این مرحله به مشورت با اساتید راهنما و مشاور پرداخته و با توجه به همه جوانب امر در جلسه ای به همراه مدیریت محترم گروه تکنولوژی آموزشی موضوع را با توجه به اهمیت طراحی آموزشی و رویکردهای نوین در ان ، واهمیت اجرای یادگیری ترکیبی مبتنی بر سناریو بر دانشجویان گروه تکنولوژی آموزشی یا رشته های نزدیک به آن انتخاب کرد. آموزش مورد نظر دوره طراحی آموزشی در یادگیری الکترونیکی بود که توسط خود پژوهشگر با نظارت و راهنمایی استاد راهنما و مشورت استاد مشاور اجرا شد. محتوا و فعالیتهای یادگیری دوره به تناسب یک دوره چهره به چهره سنتی برای برگزاری در هشت جلسه گردید. روش پژوهش در این پژوهش کیفی مبتنی بر مطالعه موردی، ابزار گردآوری داده ها مشاهدات پژوهشگر، ارزشیابی اصیل و کارهای عملی فراگیران و مصاحبه با فراگیران بوده است.در بخش بعد نگارنده یافته های پژوهش را بیان نموده است. در پایان پژوهشگر به این نتیجه رسید که اجرای این یادگیری در دانشگاه های ایران ممکن است و در صورتی که به نکاتی مانند نگرش فراگیران و انگیزه آنان از شرکت در اموزش توجه گردد می تواند سبب یادگیری اصیل و عمیق در فراگیران گردد.