از سال 1980 که ایده اولیه استانداردهای مدیریت پروژه مطرح گردید، سازمان ها تلاش کردند به جهت تناسب با تغییرات پیش رو، ساختارهای سازمانی خود را از وظیفه ای به پروژه ای تغییر دهند تا در این پیچیدگی بازار، کارایی خود را افزایش داده و فعالیت های خود را در زمان کمتر، هزینه پایین تر و کیفیت بهتر به انجام برسانند. با وجود موثر بودن راهکار مدیریت پروژه، اما همچنان آمارها نشان از نرخ بالای شکست پروژه ها و هزینه های گزاف مرتبط با آن دارند. از اینرو بحث بلوغ فرایندی از سال 2000 مورد توجه بیشتری قرار گرفت؛ بگونه ایکه با ارائه اولین مدل های بلوغ توسط صاحب نظران مدیریت پروژه، بسیاری از سازمان ها به این فکر افتادند که از این مدل ها به عنوان روش هایی گام به گام برای بهبود عملکرد پروژه ها استفاده نمایند و همچنین به جهت هماهنگ نمودن استراتژی سازمانی با پروژه ها از مدیریت پروژه سازمانی استفاده نمایند. در این پژوهش از میان مدل های بلوغ فراوانی در حوزه مدیریت سازمانی ضمن قیاس ویژگی های مدل ها با یکدیگر دو مدل بلوغ کرزنر و opm3 به جهت جامعیت بیشتر، ساختار منسجم تر و همپوشانی همدیگر انتخاب گردیدند تا به کمک این دو مدل به سازمانها پس از شناخت نقاط قوت و ضعف خود کمک نماید تا نسبت به اولویت بندی زمینه های بهبود در هنگام پیاده سازی آنها اقدام نماید.