برند عاملی برای ایجاد تمایز است. ایجاد این تمایز کار ساده ای نیست. کیفیت که در گذشته یک مزیت و تمایز محسوب می شد تبدیل به یک امر بدیهی شده است. محصولات مشابه فراوانی با برندهای متفاوت کاری یکسان برای مصرف کننده انجام می دهند؛ بنابراین، مصرف کننده در میان انبوهی از برندها به دنبال نشانه ای می گردد که او را به انتخاب تشویق کند. یافته های تحقیقات متعدد نشان می دهد که این نشانه متمایز، ویژگی های کارکردی نیست بلکه ویژگی های احساسی و نمادین برند است و اینکه سعی در برقراری رابطه ای صمیمانه و تأثیرگذار با مشتریان می تواند چنین تمایزی را ایجاد کند. برقراری ارتباطی بلند مدت و مستحکم با مصرف کننده شرایطی را فراهم می کند که مصرف کننده نسبت به برند احساس پیدا کند و آن را جزئی از زندگی اش بداند. یکی از انواع روابطی که مصرف کنندگان با برند برقرار می کنند احساس عشق نسبت به برند است، با ایجاد چنین رابطه ای با برند منبع پایدار و غیر قابل تقلیدی از مزیت رقابتی برای آن برند خاص بوجود می آید. این تحقیق با هدف ارائه مدلی جهت شناسایی و تعیین عوامل موثر بر عشق به برند و پیامدهای آن طراحی و اجرا شده است. تحقیق حاضر از حیث هدف یک تحقیق کاربردی و از حیث نحوه گردآوری داده از نوع تحقیقات پیمایشی- همبستگی می باشد. جامعه آماری مورد تحقیق را کاربران اینترنتی عضو در شبکه های اجتماعی تشکیل می دهند. برای آزمون فرضیه ها از روش معادلات ساختاری (تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی) با کمک نرم افزار spss و pls visual استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که عامل تجربی مصرف کننده مانند "لذت مصرف"، عوامل غیر تجربی مصرف کننده مانند "تناسب برند با مصرف کننده و نام کشور سازنده" و عوامل مرتبط با محصول مانند "رضایت از برند و صرفه اقتصادی" دارای تأثیر مثبت بر ایجاد عشق به برند هستند و "وفاداری به برند"، "التزام فعالانه" و "تعهد به برند" از پیامدهای حاصل از عشق به برند محسوب می شوند. بر اساس نتایج تحقیق، "رضایت از برند" به عنوان مهمترین عامل موثر بر عشق به برند و "وفاداری به برند" مهمترین پیامد حاصل از عشق به برند شناخته شده است.