نام پژوهشگر: سمانه حبیبی

بررسی الکترومیوگرافی فعالیت عضله اربیکولاریس اریس پس از استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی در ترمیم نقص شکاف لب در رت
پایان نامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مشهد - دانشکده دندانپزشکی 1392
  سمانه حبیبی   آرزو جهان بین

مهندسی بافت یک روش بیولوژیک مناسب برای جایگزینی بافت غایب یا از دست رفته می‏باشد. با توجه به اینکه کمبود بافت در بیماران شکاف کام و لب، جراحی این ناهنجاری را پیچیده می کند لذا هدف از این مطالعه ارزیابی میزان فعالیت و تشکیل عضله اربیکولاریس اریس پس از استفاده از داربست ماتریکس خارج سلولی عضله و سلولهای بنیادی مزانشیمی در ترمیم نقص شکاف لب در رت بود. روش کار: در این مطالعه ی حیوانی، تعداد 40 رت نر از نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا در سی تا از رت ها یک شکاف مثلثی شکل با ابعاد mm 4×7×7در لب بالا توسط برش جراحی ایجاد شد و سپس آنها به سه گروه تقسیم شدند: در گروه اول(کنترل)، نقص شکاف به صورت ساده طبق روش های جراحی روتین بسته شد. در گروه دوم و سوم، در ناحیه شکاف ایجاد شده به ترتیب داربست بدون سلول و داربست با سلول با ابعاد 3×5×5 گذاشته شد. در طرح حاضر از ماتریکس خارج سلولی مشتق شده از عضله اربیکولاریس اریس رت و سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته ی بافت چربی انسان، استفاده شد. پس از گذشت 2 ماه از ترمیم ناحیه، فعالیت الکترومیوگرافی عضله مذکور مورد بررسی قرار گرفت. در این مرحله ، علاوه بر سه گروه مورد آزمایش ، یک گروه 10 تایی رت سالم نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از بررسی الکترومیوگرافی، ازمحل ترمیم در سه گروه مورد آزمایش نمونه بافتی تهیه و مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری واریانس یکطرفه و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری 05/0? p در نظر گرفته شد. یافته ها : میزان فعالیت عضله ی اربیکولاریس اریس براساس ارزیابی های الکترومیوگرافی در دو گروه داربست و داربست با سلول تفاوت معنی داری با یکدیگر و عضله نرمال نداشت در حالی که گروه کنترل نسبت به سایر گروهها و نسبت به عضله ی نرمال دارای فعالیت بالاتر و اختلاف آماری معنی داری بود (001/0? p). تفاوت میزان بافت عضله تشکیل شده جدید درگروه داربست اختلاف آماری واضحی با گروه داربست با سلول (018/0= p) و گروه کنترل(001/0? p) داشت. به علاوه واکنش آماسی در دو گروه کنترل و داربست(001/0= p) و دو گروه داربست و داربست با سلول(007/0= p) اختلاف آماری قابل ملاحظه ای را با همدیگر نشان داد. تعداد سلولهای فیبروبلاست و الیاف کلاژن تشکیل شده درناحیه ترمیم در سه گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که داربست ماتریکس خارج سلولی (extra cellular matrix ) می تواند با افزایش تشکیل عضله و کاهش انقباض بافت اسکار از میزان کشش در ناحیه شکاف ترمیم شده لب بکاهد که تایید کننده مزایای این نوع داربست می باشد.