امروزه تنوع وسیعی از متالوسن ها برای پلیمریزاسیون الفین ها بکار برده می شود که از جمله کاتالیست های پیشرفته و جدیدی در این زمینه به شمار می روند. این ترکیبات از دو لیگاند حلقوی پیوند خورده به یک فلز مرکزی به وجود می آیند. متالوسن ها به تنهایی در پلیمریزاسیون شرکت نمی کنند بلکه معمولا از یک کوکاتالیست برای فعال کردن متالوسن ها استفاده می شود. به عنوان مثال متیل آلومینوکسان یا ترکیبات بورات برای فعال کردن متالوسن ها بکار برده می شوند. از جمله مزیت های این کاتالیست ها می توان به فعال تر بودن کاتالیست نسبت به کاتالیست زیگلر ناتا و تک مرکزی بودن کاتالیزورهای متالوسنی که می تواند دسترسی به پلیمرهای با توزیع جرم مولکولی باریک را امکان پذیر نماید، اشاره نمود. مضافا با تغییر در ساختار لیگاند هم می توان فعالیت کاتالیست را افزایش داد که موارد روبرو از این جمله اند: 1- بهره وری بالای کاتالیست 2- توریع کومونومر بهتر 3- کنترل اندازه ذرات پلیمری. درنتیجه لیگاند های مورد استفاده در این کاتالیست ها نیز از اهمیت خاصی برخوردارند. اهمیت ساختار لیگاندهای مورد استفاده در تهیه کاتالیست متالوسن باعث شده که برای سنتز این پیش ماده روشهای مختلفی ارائه گردد. بنابراین حلقه های ایندنی که گروه آلکیل در موقعیت دو و گروه های آریل در قسمت آروماتیک خود دارند یکی از مناسب ترین پیش ماده ها برای سنتز کاتالیست های پلیمریزاسیون الفین ها بشمار می روند. در این کار پژوهشی تلاش شده است تا از طریق بررسی روش های قدیمی و بررسی روش های سنتزی نوین روش ساخت پیش ماده مورد نیاز برای ساخت کاتالیست پلیمریزاسیون الفین ها هموارتر گردد. در روش نوین اول ترکیب ایندانونی طی یک مرحله در حضور آلومینیوم کلرید، هالوبنزن و متیل سیکلوپروپان کربوکسیلات سنتز گردید. در روش نوین بعدی از تراکم آلدولی هالو بنزآلدهید های مختلف و پروپان نیتریل و سپس احیا پیوند دوگانه توسط منیزیم و در ادامه هیدرولیز گروه نیتریل و حلقه زایی توسط پلی فسفریک اسید ترکیبات ایندانونی سنتز گردید. در نهایت ترکیب های ایندنی از کاهش ترکیبات ایندانونی توسط سدیم بور هیدرید سنتز گردیدند.